Rosyjska wersja Dwunastu gniewnych ludzi (1957). Dwunastu przysięgłych z racji, że w budynku sądu trwa remont, zbiera się w szkolnej sali gimnastycznej. Mają zdecydować o losie młodego Czeczena podejrzanego o zamordowanie swojego przybranego ojca. Mocne dowody winy zdają się rozstrzygać sprawę, ale czy na pewno?
Bardzo dobry film, dorównuje oryginałowi Sidneya Lumeta, jeśli nie jest od niego lepszy. Został uaktualniony – wersja Michałkowa porusza drażliwe dla Rosji kwestie i mało istotne, zupełnie ludzkie, które czasami mają ważkie konsekwencje... Film prawie w czasie rzeczywistym – gdybym miała być ławnikiem w takiej sytuacji jak ci filmowi, to szlag by mnie trafił już po 10 minutach. Oni sami są tak denerwujący i rozpraszający, że zupełnie nie sposób byłoby decydować o życiu ludzkim.
Lepszy od pierwowzoru.
Nie jestem fanem remaków. Do ascetycznej doskonałości "Dwunastu gniewnych ludzi" oczywiście sporo brakuje, ale muszę przyznać, że im bliżej końca tym scenariuszowe zmiany Michałkowa robią się coraz ciekawsze. Gdyby tylko jeszcze nad całym filmem nie unosił się ten okropny morał, że najwspanialszymi i najszlachetniejszymi ludźmi na świecie są rosyjscy oficerowie... Ech..