DYSKRETNE UROKI STAROŚCI to kolorowy film animowany oparty na wielokrotnie nagradzanym, kultowym hiszpańskim komiksie Paco Roca, który na tegorocznym rozdaniu nagród Hiszpańskiej Akademii Filmowej pokonał SKÓRĘ, W KTÓREJ ŻYJĘ Almodovara w walce o Nagrodę Goya dla Najlepszego Scenariusza Adaptowanego. Film Ignacia Ferrerasa próbuje odczarować tabu jakim jest dziś starość, opowiadając ciepłą historię o przyjaźni dwóch rezydentów domu opieki, którzy nie godzą się na to by przez ostatnie lata życia traktowano ich przedmiotowo. Stary „wyjadacz” domu, Miguel, który jak nikt potrafi lawirować pomiędzy jego mieszkańcami i opiekunami, postanawia uchronić mającego coraz większe kłopoty z pamięcią Emilio od przenosin na zniesławione 4. piętro placówki dla nierokujących pacjentów. Zwariowany plan przyjaciół zabarwi humorem i satyrą trudną codzienność domu starców, a oni sami udowodnią, że choć dla wielu ich rówieśników życie powoli dobiega końca, oni właśnie rozpoczynają nowe. (Mañana)
Idiotyczne tłumaczenie tytułu przestaje być tak głupie w konfrontacji z filmem, który naprawdę ma dyskretny urok. Twórcom udało się opowiedzieć o domu starców bez przesadnego dramatyzmu, ale też nie popadli w nadmierną komediowość. Ważny i trudny temat udźwignięto z zadziwiającą swobodą. Trochę szkoda, że wizualnie Arrugas to dzieło przeciętne, przydałoby się coś bardziej ekstraordynaryjnego.