Drżące ciało (1997)

Carne trémula

Reżyseria: Pedro Almodóvar

Victor młody chłopak, który urodził się w autobusie, nie może zapomnieć o Helenie, narkomance i córce dyplomaty. Przychodzi więc do niej do domu. Ta, myśląc, że to handlarz, wpuszcza go. Kiedy orientuje się, że to Victor każe mu odejść. Kiedy chłopak się sprzeciwia, oddaje w jego kierunku strzał z pistoletu. Sąsiadka, która usłyszała strzał, wzywa policję. Na miejscu stawiają się David i Sancho. Dochodzi do szamotaniny, w której David zostaje przypadkowo postrzelony. Ta jedna, mała kula, naznacza życie wszystkich bohaterów. David zostaje sparaliżowany, a Victor trafia do więzienia na sześć lat. Po odsiedzeniu wyroku, wychodzi na wolność i postanawia odwiedzić Helenę. Dowiaduje się, że jest ona teraz żoną Davida, który jest gwiazdą koszykówki na wózkach.

Obsada:

Javier Bardem David
Francesca Neri Elena
Liberto Rabal Víctor Plaza
Ángela Molina Clara

José Sancho Sancho
Penélope Cruz Isabel Plaza Caballero
Pilar Bardem Doña Centro de Mesa
Álex Angulo Conductor del autobús
Mariola Fuentes Clementina
Yael Be Chica
Josep Molins Josep
Daniel Lanchas Conductor
María Rosenfeldt Niña
Antonio Henares Jugador de baloncesto sobre silla de ruedas
Diego de Paz Jugador de baloncesto sobre silla de ruedas
Matías Prats
Emilio Rodríguez Jugador de baloncesto sobre silla de ruedas

Pełna obsada

Zwiastun:

Wyróżniona recenzja:

Zemsta na zimno i miłość w sosie słodko-kwaśnym

Ocena recenzenta: 8/10

Burdel-mama w rudej peruce, robiąca na szydełku i odbierająca poród w autobusie, Penelope Cruz w błękitnych bamboszkach i zjadliwie zielonym płaszczyku, ufarbowany na rudo i obcięty jak Piast Kołodziej Javier Bardem na wózku inwalidzkim... To nie moje majaki senne, ani efekt zarzucenia jakiejś używki, tylko pierwsze skojarzenia z filmem Almadóvara "Drżące ciało". A dalej będzie jeszcze gorzej, bo oto w ...

Autor: Anna Mazurek

Data: 18.04.2011

opinie
oceny

Infantylna kreacja Victora psuje film.

Jak dla mnie Almodóvar numer 2 po "Wszystko o mojej matce". Gdyby utrzymał poziom początku byłaby dziesiątka. Chyba film nie dla wszystkich, jednak jest to twórca specyficzny, który sprawdza się lepiej w filmie niż w literaturze. Miałem okazję ostatnio obejrzeć Patty Diphusę na podstawie jego tekstów i cały czas czegoś mi brakowało. Almodóvar jest mistrzem w balansowaniu na granicy kiczu i mistrzem w tworzeniu niepowtarzalnego klimatu.

To również jeden z moich ulubionych Almodovarów, jeśli nie nabardziej ulubiony, obok "Wszystko o mojej matce" i "Kwiat mojego sekretu". Końcówka lat 90-tych to dla mnie złoty okres tego reżysera, a jednocześnie okres przejściowy. W nowym wieku zaczął reżyserować bardzo wysmakowane wizualnie filmy, gdzieś umknął ten brud (czy może właśnie, jak tego chcesz, kicz), który nadawał jego kinu niepowtarzalnego smaku.
Co nie oznacza, że nowych filmów Almodovara nie uwielbiam :)

A mnie tylko jeden film tego pana zmiażdżył jak dotąd. "Porozmawiaj z nią" jest najlepszym, najgłębszym, najlepiej nakręconym i zagranym jego filmem.

Podobno wszystkie kobiety kochają Almodovara, a trzy czwarte z nich myśli, że to ambitne kino. Chyba zacznę używać formy "he". P.S. Mam słabość do wszelakich dziwactw ale nie uratowały filmu.