Człowiek nie jest ptakiem (1965)
Do przemysłowego zakładu na prowincji przybywa inżynier Jan Rudinski, aby nadzorować montaż nowych maszyn. Na miejscu wdaje się w romans z fryzjerką Rajką, którą interesuje się też lokalny podrywacz – kierowca ciężarówki. Równolegle poznajemy historię robotnika Barbulovicia oraz jego poniżanej żony. Klamrą spinającą film jest oglądany przez bohaterów występ hipnotyzera.
Fabuła nawiązuje do filmów socrealistycznych (fabryka – zadanie do wykonania – zagrożenie wykonania planu). Reżyser od początku rozbija ten schemat, już w podtytule informując, że to historia miłosna. Makavejev konstruuje film, zestawiając ze sobą sceny fabularne i paradokumentalne, aktorów zawodowych i naturszczyków, love story ze stylizacją na filmy propagandowe. Pozorna niejednorodność oraz surowość realizacyjna zbliżają jego pełnometrażowy debiut do dzieł nowofalowych, pokazując w pełni styl Makavejeva – ironicznego krytyka rzeczywistości. (www.nowehoryzonty.pl)
Obsada:
- Milena Dravic Rajka
- Janez Vrhovec Jan Rudinski
- Eva Ras Barbool's Wife
- Stole Arandjelovic Barbulovic 'Barbool'
- Boris Dvornik Vozac kamiona
- Dusan Antonijevic Zeleznicar
- Dusan Bajcetic
- Mirjana Blaskovic
- Dusan Janicijevic
- Ljiljana Jovanovic
- Milan Lugomirski
- Predrag Milinkovic
- Bosa Stojadinovic
- Danilo 'Bata' Stojkovic
- Mirko Todorovic
Wczesny film Makavejeva w stylu czeskiej nowej fali. Na pierwszym planie historia miłosna, ale przy okazji satyra na komunizm, którego wpływ na społeczeństwo przypomina hipnozę. Patrząc na robotników słuchających w hali fabrycznej IX symfonii Beethovena, przypomina się piosenka "Polityka kulturalna" Kamana: Przecież zwykły zmianowy robotnik nie musi słuchać muzyki poważnej.