Kocham kino (1988)

Reżyseria: Piotr Łazarkiewicz

Jak wyobrażam sobie projekcję Kocham kino na festiwalu Nowe Horyzonty? Największa z dostępnych sal kinowych pęka w szwach. W środku uzbrojeni w zapas chusteczek widzowie, którzy chłoną treść filmu każdym zmysłem: wzrokiem – wspaniałe zdjęcia Krzysztofa Pakulskiego, słuchem – emocjonalną muzykę Zbigniewa Preisnera, węchem – zapach kinowych foteli, smakiem – najlepsze polskie kino, i w końcu dotykiem, bo film pozwala niemal namacalnie poczuć istotę kina. Tej dostąpić może wyłącznie kinofil, z którego ust choć raz wyszła bluźniercza fraza: kocham kino. Łazarkiewiczowi udało się ubrać ją w coś więcej niźli tylko pusty frazes. W jego filmie kino to kwintesencja życia i miejsce, w którym rozgrywają się jego najważniejsze momenty. (nowehoryzonty.pl)