Obsada:
-
Carlotta Barilli
Serenella
-
Lorenza Benedetti
Milly
-
Clorinda Celani
Soraya
-
Vincenzo Ciccora
Mayor
-
Alvaro D'Ercole
Francolicchio
-
Giancarlo De Rosa
Nino
-
Elena Fontana
-
Maria Fontana
-
Gabriella Giorgelli
Esperia
-
Romano Labate
Pipito
-
Silvio Laurenzi
Homosexual
-
Alfredo Leggi
Bostelli
-
Santina Lisio
Esperia's mother
-
Allen Midgette
Teodoro, the soldier
-
Ada Peragostini
Maria
-
Emy Rocci
Domenica
-
Wanda Rocci
Prostitute
-
Francesco Ruiu
Canticchia
-
Marisa Solinas
Bruna
-
Erina Torelli
Mariella
-
Renato Troiani
Natalino
Debiut 22-letniego Bertolucciego, kręcącego film w stylu Passoliniego. Formalnie jest to kryminał, niby podobny do Rashomona (kilka wersji wydarzeń, z ust kliku świadków), ale w rzeczywistości to całkiem inne kino. Przede wszystkim nie jest ono wcale o poszukiwaniu prawdy. Relacje świadków niewiele wnoszą do śledztwa, koncentrując się na detalach codziennego życia, a choć mordercę w końcu poznajemy, to ostateczna puenta jest taka, że mógł nim w gruncie rzeczy być każdy z przesłuchiwanych.
W ogóle Bertolucci przez dłuższy czas mocno inspirował się innymi twórcami. Na przykład w Partnerze z 1968 widać fascynację Godardem, to chyba najbardziej nowofalowy włoski film jaki widziałem.