Reżyser filmu Rithy Panh od lat śledzi i dokumentuje okrucieństwa popełnione przez Czerwonych Khmerów. Za ich czasów przeżył dzieciństwo, przebywał w obozie koncentracyjnym i stracił niemal całą rodzinę. Tym razem postanowił odnaleźć dokumentujące traumatyczne dla siebie zdarzenia zdjęcia, które Khmerowie pozostawili po sobie w latach 1975-1979. Szukał ich w starych archiwach, dokumentach, a nawet na kambodżańskich wsiach. Niestety nie zachowały się żadne z nich. Zamiast zaginionych zdjęć, Panh postanowił wykorzystać w filmie własne rekonstrukcje miejsc, w których kiedyś przebywał i osób, które znał. Wykonane przez niego gliniane figurki ustawione na tle krajobrazu ożywają na ekranie niczym prawdziwi ludzie i oddziałują na wyobraźnię znacznie silniej niż rzeczywiste postaci. (planetedocff.pl)
Randal Douc
Narrator
Cenię w kinie oryginalność, ale oczywiście najlepiej gdy oryginalna forma jest konsekwencją poszukiwań najlepszego środku wyrazu dla danej historii, a nie odwrotnie (mamy formę i dobieramy do niej historię). Tu właśnie tak jest, pomysł z glinianymi figurkami sprawdza się wyśmienicie. Jeśli mam jakieś zastrzeżenia, to takie, że wydaje mi się, że narracja mogła być mimo wszystko troszkę bardziej uporządkowana. Ale to są zastrzeżenia tego typu, że mogło być arcydzieło, a jest "tylko" bardzo dobry film.