We współczesnej Indonezji radykalizm religijny odgrywa coraz większą rolę. Zakazana organizacja, Indonezyjskie Państwo Islamskie (NII), z sukcesem rekrutuje młodych ludzi, którzy nie mają perspektyw na naukę czy pracę. Rekrutom, zanim zostaną doprowadzeni pod adres kontaktowy, zawiązuje się oczy. Tak właśnie zaczyna się film będący spojrzeniem za kulisy zjawiska, o którym nie należy rozmawiać.
Poznajemy trzy różne historie. Rima staje się wartościową członkinią władz NII. Idzie jej tak dobrze, że uzyskuje ważną pozycję. Wkrótce jednak staje się jasne, że w organizacji skrępowanej islamską tradycją nie ma miejsca na jej ambicje. Jabir, z powodu braku pieniędzy rzuca szkołę i wraca do rodziców. Sfrustrowany brakiem perspektyw życia u boku rodziny, przyłącza się do radykalnych muzułmanów. Asimah, matka Ainsi porwanej przez NII, przemierza miasto w poszukiwaniu córki.
Poruszający, niskobudżetowy film, w którym zatrudniono głównie naturszczyków.
Ciekawy tylko ze względów poznawczych -- to o ile wiem pierwszy film z Indonezji jaki widziałem. A to przecież cholernie duży kraj i nawet flagę mają podobną. Reżyser postawił sobie za cel raczej zobrazowanie zjawiska, a nie zrobienie dobrego kina, co niestety odbiło się wyraźnie na scenariuszu, aktorstwie i samym filmie.