Obsada:
-
Andrzej Seweryn
Adam Warczewski
-
Magdalena Boczarska
Kamila "Różyczka" Sakowicz
-
Robert Wieckiewicz
Roman Rożek
-
Jan Frycz
Pułkownik Wasiak
-
Grazyna Szapolowska
Pani Roma
-
Krzysztof Globisz
Literat
-
Jacek Braciak
Oficer SB
Zwiastun:
Wyróżnione recenzje:
Bolesne ukłucie
Data:
Przykrość
Data:
film trzymał mnie w napięciu, pokochałam seweryna. dobrze się oglądało.
Muzyka Michała Lorenca i aktorstwo (znowu popis Roberta Więckiewicza) bardzo dobre. Jeśli chodzi o scenariusz to spodoba się fanom "Życia na podsłuchu" albo "Rewersu".
A co z tymi, których "Rewers" zachwycił, a "Życie na podsłuchu" zażenowało?
" Życie na podsłuchu " też mnie trochę nudziło, a "Różyczkę" oglądało się całkiem dobrze. Dla mnie nawet nieco lepszy od "Rewersu".
"Życie na podsłuchu" było bardziej komercyjne i lepiej wypromowane. "Różyczka" i "Rewers" są w mojej opinii lepszymi filmami.
W mojej opinii "Życie na podsłuchu" jest o wiele lepszym filmem niż "Różyczka" (gdzie, mam wrażenie, chodziło o to, by głównie cieszyć widzów urodą i walorami głównej bohaterki) czy "Rewers" (część części nierówna w tym filmie, niestety). Komercyjne i lepiej wypromowane? Jak dla mnie - kompletne i świetnie zrobione.
Różyczki jeszcze nie widziałem, ale "Życie na podsłuchu" zostało moim zdaniem całkowicie zamordowane przez reżysera ckliwą i całkowicie nieprawdopodobną psychologicznie końcówką. Spadł ten film przez nią z dobrego 7 na dobre 4.
A "Rewers" zachwycił mnie zdjęciami i klimatem, rozśmieszył i wzruszył. Czego chcieć więcej?
Ckliwą końcówkę to ma także "Rewers", ja bym nawet powiedziała, że kiczowatą w kontekście tego, czym jest dzisiaj PKiN. Prawda jest taka, że tego typu filmy z racji tematu wpisują się w pewien schemat i o ile "Rewers" (z racji wyjątkowego autorstwa - Andrzej Bart!) trochę z tego schematu wybiega, o tyle nigdy nie osiągnie sukcesu i popularności ŻnP, które poprzez swoją klarowną konstrukcję jest filmem zrozumiałym pod każdą szerokością geograficzną i w ten sposób ponadczasowym (kino rozrywkowe o czymś i świetnie, konsekwentnie opowiedziane). Ten najbardziej eksperymentalny, psychodeliczny fragment "Rewersu" to w ogóle mnie znużył i wymazał efekt mądrego humoru, powagi, refleksyjności całej reszty. Polacy ciągle czekają na mistrzowskie kino o komunistycznych czasach.
Tyle, że w ten uniwersalności "Życie na podsłuchu" ucieka się niestety do upraszczania i nie jest dla mnie wiarygodne. Mam wrażenie, że reżyser słyszał gdzieś o życiu w komunistycznym kraju i mechanizmach działania policji politycznej, ale nie zweryfikował swojej wiedzy u źródeł. Wolę zabawno-sentymentalny "Rewers".
Zauważyłem pewien trend w ostatnich rozdaniach Złotych Lwów. Zarówno "Mała Moskwa", "Rewers" i "Różyczka" są dramatami rozgrywającymi się we wczesnym PRL. Najważniejszymi postaciami tych filmów są kobiety, których los i system bardzo doświadczył. Każda odtwórczyni tych ról zdobyła w Gdyni nagrodę za najlepszą główną rolę żeńską.
Moim zdaniem polska historia w tekstach kultury produkowanych w naszym kraju jest przestawiana bardzo ekskluzywnie = jest nie do zrozumienia dla widza niezorientowanego w naszej historii. Upraszczać, by nie popadać w banał, też trzeba umieć i właśnie Życie na podsłuchu jest tutaj idealnym przykładem. Ale ja po prostu bardzo lubię ten film, nawet z jego niedociągnięciami.
Nie przekonał mnie ten film, zwłaszcza gra aktorska Boczarskiej (sztuczna, fałszywa, nienaturalna). Film ratuje Więckiewicz. No i jeszcze odwzorowanie realiów. Ale film jako całość dłuży się i nudzi, postacie jakieś płytkie, a przecież w ich głowach musiało buzować od rozmaitych intencji i odczuć. Muzyka - piękna, ale snuje się niemrawo, zupełnie nie pasując do filmu.
Bardziej wiarygodne psychologicznie niż "Życie na podsłuchu", choć również z fatalną końcówką. Tu reżyser (a może producent), ewidentnie nie chcąc przedłużać historii, włączył tryb fast-forward, gubiąc przy tym kompletnie rytm. Zamiast zamknąć film mocną sceną, zostawił więc widza z rozdziawioną buzią pytającą "ale... jak to?". Fatalny montaż (montażu nie powinno być widać, jak widać to jest zły), ale za to świetna muzyka Lorenca. W sumie mimo wszystko na plus, bo oglądało się przyjemnie.
Dość dobrze zbudowany klimat, w końcówce trochę zaplątane, Przeczytaj spoilery +
. Ogólnie in plus jednakBonar, nie spojlujesz czasem? ;) Zataguj, to niepowołane osoby nie przeczytają.
No masz racje, tylko gdzie tu jakiś FAQ z opisem jak się to robi, nasza prosta człowieka jest i nie widzę, a nie umiem :)
Instrukcja jest tutaj: http://filmaster.pl/formatowanie/ w sekcji "Spoilery"
już, dzięki wielkie za pomoc
:)
Film poprawny, ale nie urywa. Chyba mam już dosyć tego typu filmów.
Czego nie urywa? ;-)
Mi niczego nie urwał.
dupy nie urywa :)
gniot.
zdecydowanie nie urywa - szkoda
Jak na dramat psychologiczny, mało ekspresyjny. Napięcie emocjonalne tylko na sucho przedstawione. Jak na film historyczny - bardzo oszczędny. Ku pamięci? A może dramat miłosny? I choć ogląda się bez obrzydzenia, zupełnie "zjadliwy", to jednak brak tego czegoś - nie poczułem, że miał mi coś przekazać. Raczej płaski.
Melodramat z zacięciem politycznym w wykonaniu Polaków? Nie, to nie może się udać. A jednak. Naszym rodakom udało się stworzyć całkiem niezły film w swoim gatunku. Twórcy wiedzieli za jakie sznurki poruszyć, aby wzruszyć widza. Jest akcja, która nie nudzi. Są sceny erotyczne, które nie zniesmaczają. Jest również genialny Robert Więckiewicz w roli agenta SB. Z przymrużeniem oka można potraktować fakt, że w latach 60-tych kobiety nie chodziły w takich krótkich spódniczkach, nawet maszynistki.
Jeżeli ktoś szuka w nim historycznej prawdy to błąd.Ale jest dobrym wyjściem do własnych poszukiwań.Jak dla mnie nieźle pokazano jakimi słabymi jednostkami są ludzie.Jak łatwo można za pomocą"paciorków i szkiełek"ich"kupić".Odpowiednia socjotechnika(?)działa cuda.A że RÓŻYCZKA jest ładna to lubi też jak się o nią odpowiednio dba,trzeba jednak uważać bo można się pokłuć.Po filmie przypomniały mi się dwa tytuły"Niemoralna propozycja"i"Mała Moskwa".Jest w nich nieco analogicznych wątków.