Obsada:
-
James Spader
Graham Dalton
-
Andie MacDowell
Ann Bishop Mullany
-
Peter Gallagher
John Mullany
-
Laura San Giacomo
Cynthia Patrice Bishop
-
Ron Vawter
Therapist
-
Steven Brill
Barfly
-
Alexandra Root
Girl on Tape
-
Earl T. Taylor
Landlord
-
David Foil
John's Colleague
Świetna, oryginalna historia i doskonała gra aktorska sprawiają, że ten film zapada w pamięci na długo.
Niby ten film trąci latami 80., niby jest taki prosty, ale uwielbiam go za idealne skupienie się nad postaciami i wyciągnięcie z ludzkiej duszy rzeczy bardzo trudnych tak umiejętnie, że szczęka opada z zachwytu i czuć empatię z bohaterami.
Nigdy nie zrozumiem dlaczego ten film uważa się za tak wielkie odkrycie festiwalu Sundance.
Elektryzuje napięciem psychologicznym, pobudza i trzyma w stanie lekkiego poddenerwowania. Przy tym sennie prowadzi historię opartą na dialogach i konfliktach miłosnych... Trochę Woody Allen, trochę romansidło, trochę thriller psychologiczny.
Zaskakujące, że ponowne wodowanie po ćwierćwieczu wypadło równie przekonująco jak pierwsze - ten film nadal mnie totalnie wciąga. Działa nastrojem, więc całość jest lepsza niż suma ocenialnych elementów. Ale to nie znaczy, że nie ma czego konkretnie pochwalić: doskonałe wszystkie 4 role główne i niezwykła koncentracja emocji w skromnej i cichej oprawie to jego największe zalety. Historia jest z pozoru nieco dekadencka (bo dotyka tabu seksu), jest też z pewnością ciekawym obyczajem (bo jest też o zdradzie i stosunkach międzyludzkich), ale pod spodem jest chyba o metafizyce bliskości i emocjonalnej prawdzie - a przynajmniej ja tak to odbieram. Bardzo podoba mi się założenie, że Graham nie jest cudownym lekiem na zakłamaną codzienność, jakimś tajemniczym outsiderem - to tylko nieszczęśliwy człowiek ze swoimi problemami, jak reszta. Dopiero to powoduje, że wierzę w tę opowieść - o prawdziwej magii bez magików.