Inaczej niż w raju (1984)

Stranger Than Paradise

Reżyseria: Jim Jarmusch

Scenariusz: Jim Jarmusch

Film składa się z trzech części. Ewa, 16-latka z Węgier, przybywa do Nowego Yorku. Ma się zatrzymać na jedną noc u swego kuzyna, następnie pojechać do ciotki do Cleveland. Choroba ciotki przedłuża jej pobyt u Williego. Williemu czas upływa na wyścigach koni, oglądaniu telewizji i spotkaniach z Eddiem. Rok później wspólnie oszukując w pokera, wygrywają większą sumę pieniędzy. Porywają od ciotki Evę. Zabierają ją na Florydę, do „raju”, w którym nikt z nich jeszcze nie był.

Obsada:

John Lurie Willie
Eszter Balint Eva
Richard Edson Eddie
Cecillia Stark Aunt Lotte

Danny Rosen Billy
Rammellzee Rammellzee Man With Money
Tom DiCillo Airline Agent
Richard Boes Factory Worker
Rockets Redglare Poker player
Harvey Perr Poker player
Brian J. Burchill Poker player
Sara Driver Girl with Hat
Paul Sloane Motel Owner

Pełna obsada

Zwiastun:

Wyróżniona recenzja:

Wszędzie jest tak samo

Ocena recenzenta: 7/10

Szukasz swego miejsca. Przemieszczasz się. Wędrujesz z punktu do punktu. To, co posiadasz w danej chwili nie wystarcza. Chcesz więcej. Czegoś nowego, nowych wrażeń, nowych emocji. Poszukujesz. Pragniesz zmiany otoczenia. A gdy w końcu wyśniona kraina jest na wyciągnięcie ręki następuje rozczarowanie. Okazuje się, że coś jest nie tak. Inaczej to sobie wyobrażałeś/aś. I pada dobrze nam znane: „a miało ...

Autor: kinomaniak

Data: 22.12.2010

opinie
oceny

Tylko jarmushowski klimat dobry, reszta mało ważna.

Po "Permanent Vacation", ewidentnym eksperymencie (momentami bardzo zaskakującym, ale jednak nieskładnym i przez to dla mnie trudnym) Jarmusch sklecił spójną, choć przeciętną historię. Sytuację poprawiają bardzo dobre dialogi i ciekawa scenografia.
7/10 zamiast 6/10 za genialny motyw muzyczny.

Widziałam 2 razy i się nie przekonałam. Bywa zabawny, ale te długie jarmushowskie ujęcia...

Mocne 7. Niesamowicie śmieszny i wciągający... eee... film? Nie, Jarmusch, oczywiście. Ciekawa historia, dużo długaśnych ujęć, miejscami nuda na sto dwa = bardzo porządne dziełko Jima.
Historia wydaje się być banalna, z drugiej strony będąc interesującą i nie pozwalającą ani na chwilę się oderwać opowieścią.
Zdjęcia hipnotyzują, przyciągają, nie pozwalając zapomnieć.
Muzyka... cóż, jaka może być muzyka u Jarmuscha?
Do szczytowego okresu trochę brakuje, ale to mocna pozycja. :)

widziałem jak na razie trzy filmy Jarmuscha. Trzy były genialne. W żadnym nie odczułem nawet najmniejszej nudy - wręcz przeciwnie - każda scena jest niesamowicie wciągająca i pozwala na fascynujące oczekiwanie na to, co się dalej wydarzy. Film o wielu sprawach. Mamy tu obalenie mitu o "amerykańskim śnie", poruszenie kwestii imigrantów, pokaz tego, jak drugi człowiek może do siebie przyciągać. A także opowieść o tym, jak żyć z dnia na dzień, bez przejmowania się o "stateczne życie".