„Lubię myśleć o muzeum, jako o miejscu opiekuńczym dla dusz artystów” – te słowa brzmią jak motto życia Igora Sawickiego, który zebrał jedną z najbardziej niezwykłych kolekcji malarskich na świecie. Zbudował ją z dala od centrów kultury, ale i poza sztywnymi ramami cenzury. W samym sercu pustyni, w uzbeckim Karakalpakstanie w Centralnej Azji, Sawicki zgromadził prawdziwe perły malarstwa. Są tu nieznane płótna wybitnych radzieckich artystów, skazanych przez sowiecki reżim na milczenie lub służebną działalność w szeregach propagandy. (planetedocff.pl)
Dokument w sensie filmowym bardzo tradycyjny, ale cała historia tak fascynująca, a determinacja i pasja Igora Sawickiego tak godna szacunku, że ogląda się to z wypiekami na twarzy. W samym środku zadupia, o którym prawie nikt nie słyszał (no bo kto słyszał o Nukus, stolicy Karakalpakstanu?) Sawicki zgromadził 44 tys. obrazów twórców odrzucanych i represjonowanych w ZSRR. Część z nich to prawdziwe perły!