Obsada:
-
Leonardo DiCaprio
Jay Gatsby
-
Carey Mulligan
Daisy Buchanan
-
Joel Edgerton
Tom Buchanan
-
Isla Fisher
Myrtle Wilson
-
Tobey Maguire
Nick Carraway
-
Callan McAuliffe
Young Jay Gatsby
-
Gemma Ward
Languid Girl
-
Amitabh Bachchan
Meyer Wolfsheim
-
Jason Clarke
George Wilson
-
Daniel Newman
Jeffery Wilson
-
Elizabeth Debicki
Jordan Baker
-
Jack Thompson
-
Jacek Koman
-
Vince Colosimo
-
Barry Otto
-
Goran D. Kleut
Head Waiter
-
Max Cullen
-
Arthur Dignam
-
Felix Williamson
Henry
-
Bill Young
Policeman
-
Drew Pearson
Driver
-
Joel Amos Byrnes
Rowdie
-
Stephen James King
Nelson
-
Kate Mulvany
Mrs. McKee
-
Kim Knuckey
Senator
-
Brendan Maclean
Ewing Klipspringer
-
Nigel Harbach
Ripley Snel
-
Corey Mills
Bartender
-
Lara Mulcahy
Dancer
-
Kai Pantano
Guard
Jeśli Tom miał włosy koloru słomy, to ja nawet nie.
Póki to był film o facecie, który robi odjechane imprezki dla połowy Nju Jorku wszystko było pięknie. Przez pierwsze pół godziny następowały po sobie kolejne teledyskowe sceny, a Baz Luhrman potrafi je robić doskonale. Kolejne dwie godziny to nuda, pomiędzy aktorami nie ma chemii, a jedyne co zachwyca to deszcz w 3d.
Racja - teledysk, a nie film, nie ekranizacja wielkiej literatury. Wygląda na to, jakby ktoś nienawidził tej książki i chciał się tym 'filmem' na niej zemścić.
To ja poproszę "Nad Niemnem" i "Ludzi bezdomnych" w tej manierze, to dopiero by była zemsta :)
Lata 20., szampan, błyskotki, cekiny i.... muzyka współczesna z gatunku R'n'B - przerost formy nad treścią?Bynajmniej!! Świetny film!
Obejrzałem trzy razy i za każdym wpadam w konsternację. Pierwsza część „Gatsby'ego” – do chwili pojawienia się na scenie tytułowego bohatera – jest bezbłędna. Supercharyzmatyczny DiCaprio zalicza tu jedno z najlepszych „wejść” w historii kina. Potem tajemnica pryska; razem z Nickiem Carrawayem odkryliśmy „who is who”. Jednak stary druh Baz Luhrman wycyzelowanym pierwszym aktem przykuł naszą uwagę do nadzwyczajnego świata bogoli z Long Island lat 20. – oglądamy więc dalej, nieświadomi prądu, który nieubłaganie już nas spycha i każe dryfować ku nudzie. Zrozumienie, co właściwie było z tą ekranizacją nie tak, przychodzi dopiero po napisach końcowych. Otóż nie da się przemienić stustronicowej książki, choćby i była sobie najwybitniejszą amerykańską powieścią, w dwuipółgodzinny film. Świetna muzyka ze stemplem Jay-Z nie wystarczy. Frapująca rola DiCaprio także nie. W sensie fabularnym wolę zresztą naszą „Lalkę”, wcześniejszą o 35 lat, tak podobną, że można by zarzucić Fitzgeraldowi plagiat.