Sebastiao Salgado, brazylijski fotograf, podróżował po całym świecie przez 40 lat. Dokumentował ludzkość w okresie dramatycznych zmian, będąc tym samym świadkiem najważniejszych wydarzeń na świecie: konfliktów wojennych, klęsk głodu i przymusowych emigracji. Sławę przyniosły mu cykle fotografii poświęcone kondycji człowieka, w których zajrzał do jądra ciemności ludzkości. W swoim nowym projekcie fotograficznym, poświęconym pięknu Ziemi, po raz pierwszy odszedł od fotografii społecznej na rzecz dokumentowania terenów nietkniętych przez zachodnią cywilizację, gdzie bez przeszkód nadal rozwija się fauna i flora i gdzie można zobaczyć krajobrazy jakby zaczerpnięte z księgi Genesis. Film pokazuje życie Sebastiao Salgado i jego prace, dzięki którym stał się jednym z najsłynniejszych fotografów na świecie.(opis dystrybutora)
Najnowszy dokument Wima Wendersa pod pewnymi względami przypomina Pinę. Po pierwsze, na temat Wenders ponownie wybrał artystę, którego pracę ceni i któremu składa filmem coś w rodzaju hołdu. W tym przypadku jest nim brazylijski fotograf Sebastião Salgado. Po drugie, znów reżyseria nie rzuca na kolana, opowieść jest bardzo klasyczna, a wkład Wendersa nijaki. No ale, po trzecie, ponownie nie ma to aż tak dużego znaczenia, bo artysta i jego dzieło bronią się sami. Film warto obejrzeć dla fantastycznych zdjęć Salgado.
Do-kład-nie
Salgado oglądać zawsze!
Trochę nie ufam tym wszystkim podróżnikom-reportażystom. Ile w nich empatii a ile megalomanii, samozachwytu? Cóż - zdjęcia Salgado bronią się same i swego autora przy okazji.