Tyranozaur (2011)

Tyrannosaur

Reżyseria: Paddy Considine

Scenariusz: Paddy Considine

Joseph jest zarażonym przemocą alkoholikiem i ma skłonności do autodestrukcji. Kiedy poznaje Hannah, pracownicę sklepu chrześcijańskiej organizacji charytatywnej, początkowo szydzi z jej wiary i rzekomo idyllicznej egzystencji. Mimo tego wciąż przychodzi do jej sklepu. W miarę jak znajomość się rozwija, zaczynają nawzajem pojmować głębokie cierpienie, jakiego doświadczają w życiu. Niekonwencjonalna historia miłosna w stylu najlepszej tradycji brytyjskiego "realizmu rodem ze zlewu kuchennego", w której niewiele miejsca zdaje się pozostawać na zbawienie. (WFF)

Obsada:

Ned Dennehy Tommy
Samuel Bottomley Samuel
Sally Carman Marie
Sian Breckin Kelly
Paul Conway Terry
Lee Rufford Lee
Robin Butler Jack
Archie Lal Post Office Cashier
Julia Mallam Dunk Girl
Fiona Carnegie Woman in Charity Shop
Piers Mettrick Man in Pub
Vicki Hackett Woman Viewing House

Pełna obsada

Zwiastun:

opinie
oceny

Historia jak historia, ale co za gra aktorska!! Do tego klimatyczne zdjęcia i kilka naprawdę świetnych ujęć. I trochę śmiechu, głównie przez łzy. Takie komedie romantyczne to ja rozumiem.

Mówienie, pokazywanie przemocy i cierpienia nie jest łatwe. Ten obraz robi to w sposób naturalny i realistyczny, bez górnolotnych ozdobników. Świetne odegrane role głównych bohaterów!

Nie lubię takich naturalistycznych filmów, ale ten jest jednak wyjątkowy. Trafił do mnie już na WFF-ie, kiedy go obejrzałem, a teraz przypomniała mi go telewizja. Tym razem mniej się zajmowałem ponurym światem przedstawionym w filmie, a podziwiałem dyskretną symetrię głównych postaci. To jest oczywiście w głównej warstwie klasyczny film o trudnej przemianie Josepha, ale pewne akcenty w życiu Hanny są nie tylko odbiciem sytuacji z jego małżeństwa, ale także przypominają jego samego - ot choćby scena z dotknięciem przy budzeniu Hanny przez Josepha, która odpowiada gwałtownemu wzdrygnięciu Josepha, gdy Hannah chciała dopasować mu krawat. Myślę, że to nie przypadek, ale świadoma konstrukcja - wydaje mi się, że ich bliskość rodzi się na poziomie rozpoznania własnych cech u pozornie kompletnie innej osoby. Doskonałe są zdjęcia, takie detaliczne, pozwalające na jakiś dystans do przytłaczającej filmowej rzeczywistości, oddech na zastanowienie. Role (Hannah, Joseph, James, Bod...) to klejnoty!