Pijany anioł (1948)

Yoidore tenshi

Reżyseria: Akira Kurosawa

Matsunaga jest drobnym gangsterem, poczucie beznadziejności usiłuje pokryć straceńczym fasonem. Wychował się w nędznej dzielnicy, żyje z dnia na dzień - dumnie, rozpaczliwie i niebezpiecznie. Ale gdy odkrywa, że zachorował na gruźlicę, próbuje zmienić swoje życie. Pomaga mu w tym lekarz-alkoholik, dobry człowiek, który już niemal zwątpił w dobro.

Obsada:

Takashi Shimura Doctor Sanada
Toshirô Mifune Matsunaga
Reisaburo Yamamoto Okada
Michiyo Kogure Nanae

Chieko Nakakita Nurse Miyo
Noriko Sengoku Gin
Shizuko Kasagi Wokalista
Eitarô Shindô Takahama
Masao Shimizu Boss
Taiji Tonoyama Shop Proprietor
Yoshiko Kuga Schoolgirl
Chouko Iida Old maid servant
Isamu Ikukata Punk
Akira Tani Yakuza Follower
Sachio Sakai Guitar Player
Katao Kawasaki Flower Shop Proprietor
Kumiko Kisho Daughter at Flower Shop
Toshiko Kawakubo Tancerz
Haruko Toyama Tancerz
Yukie Nanbu Tancerz
Yôko Sugi Tancerz
Sumire Shiroki Anego

Pełna obsada

Zwiastun:

opinie
oceny

Swoista kampania społeczna na rzecz wczesnego leczenia gruźlicy. Morał: łatwiej leczyć grzeczne dziewczynki, niż niegrzecznych chłopców;) Jak na Wielkiego Mistrza trochę mało. Do tego sztuczne dialogi, parę nielogiczności, kulminacyjna walka w formie pojedynku na miny (miało być chyba przerażająco).

Sonata o walce z samym sobą, ze złem tkwiącym w duszy człowieka. Nie ma czerni ani bieli, jest tylko mniejsze i większe zło w nas samych. I to dobro przeciwstawiające się złu skazane jest na klęskę. Przepiękna scena ze snu Matsunagi - motyw trzepoczącego na wietrze białego szala.

Mistrz Kurosawa tym razem rozczarowuje. Mogę napisać słowo w słowo to samo co Krasnalka - kampania przeciwgruźlicza. Nudnawy scenariusz, sztuczne dialogi, chwilami to aż brzmi zabawnie, chociaż to zdaje się dramat, nie komedia? Jestem rozczarowana, bo Kurosawa dotąd był dla mnie prekursorem dobrego kina psychologicznego, takim egzotycznym Bergmanem.