Profil użytkownika Peckinpah
Niepotrzebni mogą odejść (1947)
Kryzys kina brytyjskiego spowodowany przez ambicje producenta Alexandra Kordy przypadł na okres II wojny światowej, ale już wtedy pojawili się przedsiębiorcy i reżyserzy, którzy mieli pomysł na odbudowanie
Kamorysta (1986)
„Kamoryści kierują się mózgiem, a nie sercem” - mówi Profesor z Vesuviano i na jego przykładzie debiutujący reżyser pokazuje, że nawet osoby kierujące się rozumem mogą popaść w obłęd, jeśli wyłączą całkowicie
Wielki karnawał | As w potrzasku (1951)
Złe wiadomości najlepiej się sprzedają. Wiedzą o tym dziennikarze, fotoreporterzy, szefowie stacji telewizyjnych, spikerzy programów informacyjnych. Walka o nagrodę Pulitzera to często walka na śmierć
Szacowni nieboszczycy (1976)
Istnieje we Włoszech grupa reżyserów tworząca filmy nie dla celów komercyjnych, ale by zabrać głos w dyskusji na temat wszechobecnej korupcji i nieuczciwej polityki dotykającej najmocniej prawych obywateli.
Zarządca Sansho (1954)
„Opowieści księżycowe” bardzo wysoko ustawiły poprzeczkę, bo nic już nie przebije arcydzieła, można mu co najwyżej dorównać. „Zarządca Sanshô” to kolejny przykład na to, że Japonia po przegranej wojnie
Pretty Poison (1968)
Upływ czasu dla jednych filmów bywa łaskawy, dla innych złośliwy. Niektóre produkcje przez lata nic nie tracą na wartości, inne z czasem stają się archaiczne, a jeszcze inne zyskują po wielu latach uznanie
Dzień puszczyka
Dramaty gangsterskie powstawały już we wczesnej fazie kina dźwiękowego, ale dopiero po wojnie pojawiły się na ekranach pierwsze ambitne filmy o mafii. Prym wiodło kino włoskie, a zaliczany do neorealizmu
Klan Sycylijczyków (1969)
„Klan Sycylijczyków” to jeden z tych filmów, które docenia się nie za oryginalność, ponadczasowość czy artystyczne aspiracje. To w stu procentach klasyczny reprezentant swojego gatunku, trzymający się
Panna młoda w żałobie (1968)
Nawet najbardziej radykalni autorzy Nowej Fali stopniowo zaczęli odchodzić od jej założeń. W połowie lat 60-tych zarówno Godard, jak i Truffaut postanowili zmierzyć się z gatunkiem science-fiction. W efekcie
Żyć własnym życiem (1962)
Co się może stać, jeśli krytycy filmowi zamienią pióro na kamerę? Odpowiedzi na to pytanie mogą dostarczyć filmy francuskiej Nowej Fali. To był krótkotrwały nurt artystyczny, ale jego wpływ na kino światowe
Ansatsu (1964)
Masahiro Shinoda to jeden z czołowych przedstawicieli japońskiej nowej fali (jap. nūberu bāgu), a „Skrytobójstwo” to mieszanka nowofalowych idei z wzorcowym dramatem historycznym. Akcja toczy się w schyłkowym
Le deuxième souffle (1966)
J.P. Melville to jeden z najbardziej konsekwentnych twórców francuskiego kina, łatwy do zaszufladkowania, bo podejmujący najczęściej te same tematy, specjalizujący się w określonym gatunku. Udało mu się
Opowieści księżycowe (1953)
Kenji Mizoguchi miał straszliwy niefart. Po pierwsze, wiele jego filmów z wczesnego okresu zaginęło bezpowrotnie. Po drugie, gdy w latach 50. kino japońskie zyskiwało wreszcie należny szacunek i rozgłos,
Kręte schody (1945)
Film zaliczany jest do nurtu czarnych kryminałów, ale więcej tu rasowego thrillera niż prawdziwego noir. Reżyser korzysta także z poetyki horroru i problematyki dramatu psychologicznego, tworząc wzorcowy,