„Miś” to najbardziej kultowy z filmów Stanisława Barei, ale legendarny peerelowski prześmiewca ma wszak w swoim dorobku dwa inne wybitne dzieła. Moje ulubione „Nie ma róży bez ognia” jest najlepsze fabularnie, podczas gdy „Brunet wieczorową porą” góruje nad pozostałymi atmosferą. „Ty go zabijesz. Nie chcesz, a zabijesz. Ukryj go. Nikomu nie mów. Nie dowie się nikt. Zakop. Nie dowie się nikt.” – tak właśnie brzmi najsłynniejsza cygańska przepowiednia w polskim kinie. „Bruneta...” bez wątpienia należy zaliczyć do komedii (kryminalnych), lecz nie ulega wątpliwości, iż Bareja, świadomie lub nie, w kilku kluczowych miejscach czerpie też z estetyki thrillera i horroru. W rezultacie dostajemy bareizm lekko alternatywny w zaczarowanym, zimowym sztafażu. Jeden z tych filmów, które mógłbym oglądać na okrągło i na wyrywki, czego nie powiem ani o „Misiu” (bo nie na okrągło), ani o „Nie ma róży...” (nie na wyrywki). Halo, Kazik? Nie wiem, nie znam się, nie orientuję się, zarobiony jestem. W twarz?!
Ja na drugim miejscu po niedoścignionym Misiu widzę Co mi zrobisz jak mnie złapiesz. Trzecie ex aequo Brunet i Nie ma róży. Poza podium Poszukiwany, poszukiwana, ale to przecież i tak znakomity film, który zmiata wszystkie polskie komedie z ostatnich 10 lat.
Ja akurat za CMZJMZ nie przepadam aż tak (chociaż wypadałoby znowu obejrzeć...), ale za to w tym filmie jest moim zdaniem najlepszy skecz-monolog w historii polskiej komedii. https://www.youtube.com/watch?v=xHCsf3pso3g (I kilka innych świetnych scenek).
Ale faktycznie, „Poszukiwany, poszukiwana” to też wybitny film. Kurczę, trudno wybrać, trudno. :)
Polecam powtórkę CMZ, bo jest tam las dobrego humoru, nie do wyłapania przy pierwszym seansie. Co do monologu "Droga do pracy" to jest mega. W trójce najlepszych polskich scen tego typu ją widzę (obok monologu z Rejsu o polskim kinie i spowiedzi o wyrywaniu chwastów z Psów 2 ).
napisał o Brunet wieczorową porą
„Miś” to najbardziej kultowy z filmów Stanisława Barei, ale legendarny peerelowski prześmiewca ma wszak w swoim dorobku dwa inne wybitne dzieła. Moje ulubione „Nie ma róży bez ognia” jest najlepsze fabularnie, podczas gdy „Brunet wieczorową porą” góruje nad pozostałymi atmosferą. „Ty go zabijesz. Nie chcesz, a zabijesz. Ukryj go. Nikomu nie mów. Nie dowie się nikt. Zakop. Nie dowie się nikt.” – tak właśnie brzmi najsłynniejsza cygańska przepowiednia w polskim kinie. „Bruneta...” bez wątpienia należy zaliczyć do komedii (kryminalnych), lecz nie ulega wątpliwości, iż Bareja, świadomie lub nie, w kilku kluczowych miejscach czerpie też z estetyki thrillera i horroru. W rezultacie dostajemy bareizm lekko alternatywny w zaczarowanym, zimowym sztafażu. Jeden z tych filmów, które mógłbym oglądać na okrągło i na wyrywki, czego nie powiem ani o „Misiu” (bo nie na okrągło), ani o „Nie ma róży...” (nie na wyrywki). Halo, Kazik? Nie wiem, nie znam się, nie orientuję się, zarobiony jestem. W twarz?!
Ja na drugim miejscu po niedoścignionym Misiu widzę Co mi zrobisz jak mnie złapiesz. Trzecie ex aequo Brunet i Nie ma róży. Poza podium Poszukiwany, poszukiwana, ale to przecież i tak znakomity film, który zmiata wszystkie polskie komedie z ostatnich 10 lat.
Ja akurat za CMZJMZ nie przepadam aż tak (chociaż wypadałoby znowu obejrzeć...), ale za to w tym filmie jest moim zdaniem najlepszy skecz-monolog w historii polskiej komedii.
https://www.youtube.com/watch?v=xHCsf3pso3g
(I kilka innych świetnych scenek).
Ale faktycznie, „Poszukiwany, poszukiwana” to też wybitny film. Kurczę, trudno wybrać, trudno. :)
Polecam powtórkę CMZ, bo jest tam las dobrego humoru, nie do wyłapania przy pierwszym seansie. Co do monologu "Droga do pracy" to jest mega. W trójce najlepszych polskich scen tego typu ją widzę (obok monologu z Rejsu o polskim kinie i spowiedzi o wyrywaniu chwastów z Psów 2 ).
Powtórzę na pewno. Bareję będę powtarzał do końca życia. :)