Cannes 2012 - dzień ósmy: bitnicy na ekranie i świetny powrót Bertolucciego

ON THE ROAD
reż. Walter Salles
Konkurs Główny

Chciałabym pastwić się nad piękną porażką Waltera Sallesa, który postanowił z rozmachem zekranizować kultową powieść generacji bitników – „W Drodze” Jacka Kerouaca, ale nie mogę. Nie przychylę się do głosów tych, który film Brazylijczyka uznają za profanację książki. Jasne, że Salles dopuścił się wielu uproszczeń i rozrzedził nieco emocje towarzyszące oryginalnemu tekstowi literackiemu, stawiając na malownicze pejzaże, nienagannej urody zdjęcia obyczajowości Ameryki przełomu lat 40. i 50. oraz na aktorów z nazwiskami, mającymi przyciągnąć do kin szczególnie młodą, miejską widownię. W filmowej adaptacji Kerouaca jest jednak położony fajny akcent na afirmację pewnego sposobu życia i dojrzewania, który z perspektywy człowieka XXI wieku wydaje się szaloną abstrakcją. U Sallesa muzyka naprawdę budzi do życia, spontaniczne podróże kształcą duchowo, a konsekwencje narkotycznych uniesień, nieskrępowanych eksperymentów seksualnych, alkoholowych libacji i nieszczęśliwych miłości naturalnie wpisane są w błędy procesu dojrzewania. I właśnie przez ten całkiem błahy i prostolinijny sentymentalizm troszeczkę zadłużyłam się w filmie Sallesa.

Ocena: uczuciowe 6.5/10

IN ANOTHER COUNTRY
reż. Hong Sangsoo
Konkurs Główny

Przesympatyczna błahostka, która niespecjalnie pasuje do rangi konkursu najbardziej prestiżowego festiwalu globu. Isabelle Huppert w niemalże w rekreacyjny sposób wciela się w role trzech Europejek, które przybywają do niewielkiej, nadmorskiej miejscowości w Korei i przez chwilę uciekają od swoich problemów, oddając się niezobowiązującym romansom, małemu wypoczynkowi, spontanicznej refleksji. Anegdotyczna forma filmu skonstruowana została w oparciu o powtarzalność motywów, dialogów i zachowań aktorów, minimalistyczna jest także w treści, ale fajowo dowcipna na poziomie lingwistycznych problemów komunikacyjnych między Europejkami a przedstawicielami lokalnej społeczności. To takie rozczulające lekkością i skromnością półtorej godziny filmowego relaksu z prawdziwą klasą.

Ocena: zrelaksowane 6/10

DESPUES DE LUCIA
reż. Michel Franco
Un Certain Regard

Meksykański głos w sprawie agresji nieletnich w kontekście tak dobrze znanej nie tylko z filmów praktyki szkolnego życia. Nowoprzybyła do miasta nastolatka Ale, popełniając jeden błąd na imprezie z nowymi znajomymi, staje się obiektem coraz bardziej okrutnych ataków ze strony rówieśników, co w końcu doprowadzi do jej całkowitego upodlenia, także z powodu totalnie biernej postawy ofiary. Michel Franco przysłania artystyczną formą filmu sporo jego niedostatków. Chcąc przekazać tezę, że tego rodzaju przemoc wśród młodzieży może wydarzyć się wszędzie (również w Meksyku) i w każdym miejscu wygląda bardzo podobnie, rodząc mniej lub bardziej dramatyczne skutki, popada w banalny schemat. Filmowi nieco pomaga zgrabny naturalizm, odsuwający go od przesadnie udramatyzowanych rejonów, ale i tak nie ma się w przypadku „Despues De Lucia” specjalnie nad czym pochylać.

Ocena: bierne 5/10

IO E TE
reż. Bernardo Bertolucci
Pokazy specjalne

Powracający po 9-letniej przerwie, już nie w pełni sprawny fizycznie włoski mistrz przypomina o swoim niesamowitym kunszcie i świetnym rozumieniu, jak mało kto, problemów okresu dojrzewania. W przeciwieństwie do „Marzycieli” Bertolucci w ekranizacji włoskiego bestselleru jest bardzo powściągliwy, utożsamia młodość z niewinnością, co przecież w jego przypadku rzadko się zdarza. 14-letni Lorenzo, introwertyczny względem rówieśników nastolatek, ciekawy świata i wiecznie zadający pytania dorosłym zamiast wyjechać z klasą na obóz narciarskich, w tajemnicy przed matką na ten tydzień chowa się w piwnicy, uprzednio za pieniądze na wyjazd przygotowując miejsce na swój pobyt. Ma zamiar czytać tam książki, słuchać muzyki i obserwować farmę mrówek, ale chaos w jego samotni zrodzi niespodziewane pojawienie się przyrodniej siostry Olivii, która nie mając gdzie się podziać, zostaje w piwnicy z Lorenzo. Po pewnym czasie pierwotne miejsce spokoju i refleksji zamieni się dla tej dwójki w więzienie. Chłopiec nie może piwnicy opuścić z obawy przed reakcją matki, jego siostra właśnie stara się wyjść z narkotykowego uzależniania i świat zewnętrzny jest dla niej pełen pokus. Kilka dni spędzone w zamknięciu zbliży rodzeństwo do siebie, ale to będzie dziwaczna relacja. Coś z pogranicza przyjaźni, młodzieńczego zauroczenia, współdzielenia tajemnic związanych z ich wspólnym ojcem. Idealnym podsumowaniem tego osobliwego związku będzie włoska wersja piosenki Davida Bowie „Space Oddity” – „Ragazzo Solo, Ragazza Sola”, którą wyśpiewa Olivia dla Lorenzo. Samotny chłopiec, samotna dziewczyna – tacy są właśnie bohaterowie cudnego filmu Bertolucciego.

Ocena: niewinne 6.5/10

***

Ranking filmowy po 8 dniach festiwalu:

1. Beasts Of The Southern Wild, reż. Behn Zeitlin
2. Amour, reż. Michael Haneke
3. Laurence, Anyways, reż. Xavier Dolan
4. On The Road, reż. Walter Salles
5. Io e Te, reż. Bernardo Bertolucci
6. Jagten, reż. Thomas Vinterberg
7. Elefante Blanco, reż. Pablo Trapero
8. Like Someone In Love, reż. Abbas Kiarostami
9. No, reż. Pablo Larraín
10. Moonrise Kingdom, reż. Wes Anderson
11. La Pirogue, reż. Moussa Touré
12. Broken, reż. Rufus Norris
13. De Rouille et D’os, reż. Jacques Audiard
14. Killing Them Softly, reż. Adrew Dominik
15. Reality, reż. Matteo Garrone
16. Lawless, reż. John Hillcoat
17. Dupa Dealuri, reż. Cristian Mungiu
18. The Sapphires, reż. Wayne Blair
19. Paradies: Liebie, reż. Ulrich Seidl
20. Dracula 3D, reż. Dario Argento
21. God’s Neighbors, reż. Meni Yaesh
22. Despues de Lucia, reż. Michel Franco
23. Antiviral, reż. Brandon Cronenberg
24. Vous n'avez Encore Rien Vu, reż. Alain Resnais
25. Ai To Makoto, reż. Takashi MiikeSub bbnautFlash_FSCommand(ByVal command, ByVal args)
call bbnautFlash_DoFSCommand(command, args)
end sub
Sub bbnautFlash_FSCommand(ByVal command, ByVal args)
call bbnautFlash_DoFSCommand(command, args)
end sub