Grubsza komedia [WFF 2009]

Wreszcie solidna zabawa na festiwalu!

Co roku staram się obejrzeć przynajmniej jeden film izraelski. To dosyć ciekawa kinematografia - z jednej strony bardzo europejska, a z drugiej - jednak mocno egotyczna. Ta szczypta egzotyki zwykle sprawia, że nawet banalne scenariusze zyskują rumieńców.

Być może i w przypadku "Kwestii rozmiaru", ale jeśli już, to nieznacznie. Jest to przede wszystkim dobrze nakręcona komedia, której cel strategiczny jest jasno nakreślony - śmieszyć i przy okazji życzliwie pokazać ludzi, którzy zmagają się ze swoją ułomnością.

I to właśnie tak działa. Jest śmiesznie, momentami bardzo, i to nie tylko dlatego, że bohaterowie są grubi, ale po prostu nieco zwariowani albo mają niewyparzony język. Ot, na przykład dziewczynie robi się markotno, bo nagle się zorientowała, że kobiety nie mogą uprawiać sumo.

Nie ma lekko - poza tym nie jest to żadne specjalne dzieło, tylko naprawdę zabawny obyczaj. Pewnie dużo bym chciał, ale w końcu po to chodzę na festiwal, żeby trafić na takie 2 w 1. Trudno - przynajmniej nieźle się ubawiłem, najpierw na seansie, a potem na spotkaniu z aktorami, którzy ani myśleli rozmawiać z publicznością na poważnie.

Zwiastun: