Obsada:
-
Kanu Bannerjee
Harihar Ray
-
Karuna Bannerjee
Sarbojaya Ray
-
Pinaki Sengupta
Apu
-
Smaran Ghosal
Apu
-
Santi Gupta
Ginnima
-
Ramani Sengupta
Bhabataran
-
Ranibala Ranibala
Teliginni
-
Sudipta Roy
Nirupama
-
Ajay Mitra
Anil
-
Charuprakash Ghosh
Nanda
-
Subodh Ganguli
Headmaster
-
Mani Srimani
Inspector
-
Hemanta Chatterjee
Professor
-
Kali Bannerjee
Kathak
-
Kalicharan Roy
Akhil, press owner
-
Kamala Adhikari
Mokshada
-
Lalchand Banerjee
Lahiri
-
K.S. Pandey
Pandey
-
Meenakshi Devi
Pandey's wife
-
Anil Mukherjee
Abinash
-
Harendrakumar Chakravarti
Doktor
-
Bhaganu Palwan
Palwan
Ciekawie wygląda ten zdobywca Złotego Lwa z 1957 w porównaniu z drugą nagrodą przyznaną "Białym nocom" Viscontiego. Oba można czytać jak odpowiedzi na niedostatki neorealistycznego języka. Visconti ucieka w studio filmowe i wielką literaturę. Ray pozostaje na ubitym wiejskim gruncie, jednak opowiadając o zwykłych ludziach wykorzystuje środki, które nijak nie kojarzą się z neorealistyczną zgrzebnością (albo ładniej, prostotą). Zachowuje przy tym pełnię zrozumienia dla swoich ludowych bohaterów, co np. Pasoliniemu (również wyrafinowana warstwa wizualna i historia z nizin społecznych) udało się w dużo mniejszym stopniu. Na pewno warto, zwłaszcza gdy indyjskie kino kojarzy się wyłącznie ze śpiewem i łzami.