Avé (2011)

Reżyseria: Konstantin Bojanov

Scenariusz: Arnold Barkus, Konstantin Bojanov

Kamen jedzie autostopem z Sofii do Ruse. Po drodze spotyka 17-letnią Avé. Za każdym razem, gdy łapią okazję, Avé wymyśla im nową tożsamość. Kolejne kłamstwa sprawiają, że para wpada w coraz większe kłopoty. Kamen zaczyna zakochiwać się w nowej znajomej. Mówi reżyser: "To film o tych wyjątkowych momentach w życiu młodego człowieka, kiedy czujesz, że czas się zatrzymał, a ty jesteś odpowiedzialny tylko za bicie własnego serca. To jest kino drogi, tak spontaniczne i na luzie, jak sami bohaterowie. I pomimo tego, że pokazuje poważne ludzkie dramaty, nie brakuje w nim beztroski i humoru." (opis: WFF)

Obsada:

Angela Nedialkova Ave
Ovanes Torosian Kamen
Martin Brambach Truck-driver
Svetla Yancheva Viki's Mother

Bruno S. Viki's Grandfather
Nikola Dodov Volvo Driver
Krassimir Dokov Viktor's Uncle
Katinka Nedyalkova Viktor's Grandmother
Maria Petrova Nia
Elena Rainova Viktor's Aunt
Iossif Surchadzhiev Viktor's Father
Nikolai Urumov Retired Colonel
Bojka Velkova Avé's Mother
Ivan Yurukov
Bojidar Zlatkov Piri

Pełna obsada

Zwiastun:

Wyróżniona recenzja:

Jedziemy autostopem

Ocena recenzenta: 7/10

Temat zakrawa o brak weny scenarzysty. Przypadkowe spotkanie, autostop, on ma problemy, przed którymi najchętniej uciekłby w milczenie, ona ma problemy, z którymi radzi sobie mówiąc bardzo wiele - kłamst. W każdym samochodzie jest kim innym. Kreuje tożsamość z wprawą profesjonalistki. Chłopak patrzy na to z dezaprobatą, lecz w końcu i on ulega jej urokom - jak każdy człowiek, który ...

Autor: chininadlanel

Data: 12.10.2011

opinie
oceny

Pomysł na film jest banalnie prosty: na obrzeżasz Sofii przypadkowo spotykają się Avé i Kamen, oboje próbują złapać stopa, by przemieścić się jeszcze w bliżej nieokreślonym kierunku i celu. Zostają towarzyszami podróży. On jest raczej małomówny i poirytowany dziarską dziewczyną, która każdemu kierowcy, decydującemu się zabrać nastolatków, opowiada jakąś wymyśloną historię. Kłamstwo staje się znakiem rozpoznawczym dziewczyny. Para w końcu zaprzyjaźnia się i stopniowo odkrywa własne, smutne sekrety, skrywane za pozami pełnymi buntu i pewności siebie. Film w gruncie rzeczy przypomina anglosaskie indie kino dla młodych ludzi. Oczarowuje jednak delikatnym, inteligentnym humorem, niewymuszoną naturalnością bohaterów, sytuacji i miejsc, a przede wszystkim szalenie lekką konstrukcją skromnej opowieści o relacji rodzącej się między dwójką, przypadkowych autostopowiczów. Na drugim planie ponadto pojawia się przez chwilę w zupełnie abstrakcyjnej roli kultowy Bruno S. Przesympatyczny film.

„Avé” – debiut fabularny bułgarskiego reżysera Konstantina Bojanova – to prosta, kameralna i oszczędna w słowach i środkach opowieść o parze pogubionych życiowo nastolatków. Film jest pozbawiony fajerwerków, toczy się dość leniwie i nie grzeszy nowatorstwem, ale to nie znaczy, że jest słaby czy nudny. Jest co prawda dość surowy (nieoszlifowany) i nieskomplikowany, ale też szczery, realistyczny (pewnie dlatego, że scenariusz powstał na bazie przeżyć reżysera; jako nastolatek Bojanov musiał się zmierzyć z samobójstwem bliskiego przyjaciela; kiedyś też zdarzyło się, że na progu jego domu pojawiła się dziewczyna, która uciekła z domu, w której z marszu się zakochał i o której nadal pamięta), niebanalny i wyjątkowo spójny (w przypadku pierwszych filmów różnie z tym bywa). Największym atutem filmu jest niewątpliwie grająca Avélinę Angela Nedialkova (jej Avé jednocześnie drażni i fascynuje, odpycha i przyciąga). Wraz z Ovanesem Torosianem tworzą tak zgrany duet, że słowa są właściwie zbędne.