Baby są jakieś inne (2011)

Reżyseria: Marek Koterski

Niepoprawna komicznie i politycznie ilustracja powiedzenia Stephena Kinga – „Kobiety… nie można żyć bez nich, nie można żyć z nimi”. Marek Koterski, twórca „Dnia świra”, bawi się damsko-męskimi stereotypami. Dwóch prawdziwych facetów, których połączyła ekscytująca nocna wyprawa (najbardziej niegrzeczni w swojej karierze Robert Więckiewicz i Adam Woronowicz), stawia czoło zmasowanemu atakowi perfidnych przedstawicielek płci przeciwnej i rozprawia się ze wszystkimi okowami męskiej swobody w sfeminizowanym świecie. (Opis dystrybutora)

Obsada:

Adam Woronowicz Adam Miauczyński
Robert Wieckiewicz Pucio
Malgorzata Bogdanska Jakieś inne baby
Michal Koterski Cashier - Mohawk

Patrycja Marciniak Girl on Billboard
Maciej Musial Boy on Coach
Winicjusz Rzymyszkiewicz Boy on Coach

Pełna obsada

Wyróżnione recenzje:

Na co nie warto iść do kina, czyli krótka recenzja "Baby są jakieś inne"

Ocena recenzenta: 3/10

Jaki jest idealny film, dla jego twórców? Taki, który niewielkimi nakładami kosztów, przyniesie duże zyski. Zdaje się, że z takim właśnie filmem mamy do czynienia w przypadku komediodramatu "Baby są jakieś inne", w reżyserii Marka Koterskiego --> http://filmaster.pl/film/baby-sa-jakies-inne/ Reżyser przyzwyczaił Nas, do obrazów, które w komiczny, trochę przerysowany i przesadzony sposób, wyśmiewają otaczającą nas rzeczywistość i ludzkie (tudzież: typowo polskie) ...

Autor: Grzegorz

Data: 16.10.2011

36. FPFF w Gdyni – spotkanie z Markiem Koterskim

Ostatnie spotkanie „Jak to się robi”, z reżyserem filmu „Baby są jakieś inne” - Markiem Koterskim, oraz kilkoma innymi członkami ekipy, okazało się dużo ciekawsze i lepiej przygotowane od poprzednich.

Autor: Kuba Wichnowski

Data: 13.06.2011

opinie
oceny

Nie udał się film nie udał! Parę żartów/obserwacji ok ale to trochę za mało. Zbyt długi{godzinny byłby lepszy}, miejscami{aż za często} ani śmieszny ani żenujący tylko nudny. A można było się poprzerzucać gagami obserwacjami i zrobić to lepiej. Wiadomo stereotypy są nośne ale tu potencjał w ogóle nie został wykorzystany.

Czyli mieszanka Hi way z Testosteronem. Jazda samochodem i dowcipy o blondynkach w tle.

Oczywista oczywistość - w feminizmie wcale nie chodzi o "równouprawnienie", tylko o wyeliminowanie pierwiastka męskiego. Mimo banalnej wymowy i skromnej formy warto było posłuchać tego filmowego poematu. Adaś M. nie boi się - o tym wiemy. I tym razem nie zawodzi.

Taaak. Feministki są brzydkie i nie znoszą facetów. :)

Odpowiem tekstem, który już mówiłem - najgorsze są ładne feministki. Tzn. najbardziej niebezpieczne.

słabe 6 niestety. Jak dla mnie głównym problemem jest to, że składania Koterskiego była sporym problemem dla Więckiewicza i baaardzo dużym problemem dla Woronowicza, dodatkowo nie zagrało coś między nimi. Jednak warto obejrzeć dla paru cytatów: "Ten cały feminizm bierze się z niedojebania" albo "Tylko szaleniec podejmuje się rozmowy z kobietą"

Chwilami absurdalne, głupie i mijające się z prawdą. Chwilami do bólu prawdziwe i przez to zabawne. I za to ostatnie 6 gwiazdek.

Męskie rozmowy wyjątkowo (chyba) nie po butelce czystej, za to w samochodzie. Trochę prawd, z którymi nie mogę się nie zgodzić, a kobiety być może nie będą mogły ścierpieć. Ale ich reszta [prawd] wcale nie jest powalająca, błyskotliwa, ani jakakolwiek. Forma, choćby aktorska, sztuczna, zdarta z innych filmów i nie bardzo tu pasująca. W efekcie ani reżyser, ani dwóch aktorów nie poradzili sobie stając sam na sam z publicznością doprowadzając ją do znużenia.

Pierwsza połowa genialna - błyskotliwa gadanina na temat babskich przywar. Cały Koterski - styl, ciętość, introwertyczne mękolenie, doskonałe obserwacje. Moje ulubione: prysznic i torebki z herbaty. Druga połowa jednak zdecydowanie nie trzyma poziomu. Nawet fasonu nie trzyma. Robi się nudno, stereotypowo, zgrzędliwie, urynistyczno-fekalistycznie. Gdyby film zakończyć na mniej-więcej 60 minucie, byłby super. Jak zacząłem słuchać odgrzewanych z Dnia Świra kawałków o wkładaniu walizki na półkę, to już się zraziłem, a potem już było tylko gorzej... Ale może o to chodziło - mężczyźni narzekają na babską gadaninę - a sami "pitolą".

Pierwsza część filmu, płynąca piękną koterszczyzną, naprawdę świetna. Do słuchania świetna i czasem nawet celna całkiem. Potem się robi trochę słabiej się, jakby zadyszki jakiejś film dostał, jakby reżyser pomysłów mniej miał, mniejmał, mniemał. Jakby całą tą prawdę już wyrzucił z siebie. Tę. Ale docenić trzeba. Doceniam. Bo trzeba.