Obsada:
-
Robert Pattinson
Georges Duroy
-
Christina Ricci
Clotilde de Marelle
-
Uma Thurman
Madeleine Forestier
-
Kristin Scott Thomas
Virginie Walters
-
Colm Meaney
Rousset
-
Holliday Grainger
Suzanne Rousset
-
Natalia Tena
Rachel
-
Philip Glenister
-
Pip Torrens
Paul
-
James Lance
Francois Laroche
-
Todd Peterson
Journalist
-
Amy Marston
Nanny
-
Jake Harders
Journalist
-
Ceri Jerome
Dancer
-
Arthur Gourounlian
Dancer
-
Szabolcs Eszes
Young man at restaurant
-
Ryan Ellsworth
Journalist
-
Audrey Albert
Duchesse
-
Neil Jewitt
Dancer in brothel
-
Balázs Czukor
Priest
-
Sophie Anneliese
Gavotte Dancer
-
James Fiddy
Parisian Gentleman
-
Jason Gregg
Gavante man
-
Adam Newsome
Journalist
-
George Potts
Chief Cashier
Jeżeli Pattinsosn będzie grał w "Cosmopolis" tak samo jak w tym filmie to radzę porzucić wszelkie nadzieje co do najnowszego Cronenberga. Zawsze miło jest zobaczyć Umę Thurman. Jej obecność to jedyna pochwała jaką jest w stanie wymyślić (ale nawet tu nie jest różowo bo nie ma za bardzo co grać). Najgorsza w "Uwodzicielu" jest nuda. Każda kobieta najpóźniej po 30 sekundach czasu ekranowego od kiedy zaczyna się o nią starać protagonista jest jego. I pomyśleć, że w "Niebezpiecznych związkach" największy Don Juan osiemnastowiecznej Francji uwodzi Madame de Tourvel przez pół filmu, a tu rach ciach, dwa słowa, powłóczyste spojrzenie i po sprawie. Dżizas, rozumiałbym to gdyby akcja rozgrywała się w hippisowskiej komunie, a jak już się upierać na XIX wiek to było wybrać lumpenproletariat a nie wyższe sfery. Pomiędzy jedną kochanką a drugą ta produkcja jest jeszcze nudniejsza. Słowem, jeżeli będziecie śmiertelnie się nudzili to lepiej obejrzyjcie sobie odcinek Klanu, będziecie się lepiej bawić.
Żebym się wynudziła to nie, bo takiej szui zawziętej dawno już na ekranie nie widziałam, a i pewne ochłapy publicystyczne z epoki się trafiają. Ale faktycznie radę daje głównie Uma i jej kiecki.
Może i szuja zawzięta, ale zawziętość diabli biorą gdy widzimy te koszmary z karaluchem. Ciemny, ubogi pokój, płaczący bohater i spacerujący karaluch. Zero subtelności, tylko waleniem cepem po głowie. Wystarczyło raz powiedzieć, że on z nizin wyrosły i boi się społecznej degradacji i można by się skupić na tym jaki to on jest bezwzględny.
Ochłapy publicystyczne? Zaletą bym tego nie nazwał, jest tego tyle by całość jako tako trzymała się kupy. Odtworzenie epoki jakoś słabo im wyszło. Nie chodzi mi o kostiumy, bo na kieckach się zupełnie nie znam. Myślę raczej o obyczajowości - burżuazyjne środowisko i nie znają takiej instytucji jak przyzwoitka. Wydawało mi się, że kobiety wtedy były ściślej związane konwenansami.