Poetycki obraz Moskwy lat 20., obserwowanej wszechobecnym okiem kamery od wczesnych godzin rannych do momentów komunikacyjnego szczytu. Setki perspektyw, rytmiczny montaż i wielki żywioł filmowania. Wiertow nie tylko rejestruje rzeczywistość, ale tworzy ją na nowo. Zestawienia ujęć prowokują skojarzenia, obrazy codzienności zderzają się z autotematycznymi zdjęciami ukazującymi proces tworzenia dzieła filmowego. To rodzaj hołdu złożonego sztuce filmowej, a zarazem wyraz podziwu dla wielkiej metropolii – Moskwy.
Polecam szczególnie z podkładem muzycznym w wykonaniu Cinematic Orchestra!
Film wpisujący się w poetykę futurystyczną: miasto-masa-maszyna. Fascynacja tymi elementami prowadzi to próby uchwycenia struktury życia Moskwy. Obserwacja mieszkańców w sferze publicznej (np. na targu), ich twarzy, ubioru, zachowania. Przyjrzenie się z bliska aspektom technicznym miasta - tramwajom, automobilom, oświetleniu ulic. Obraz reportażowy, ale pierwszy na taką skalę.