Obsada:
-
Björk Björk
Selma Jezkova
-
Catherine Deneuve
Kathy
-
David Morse
Bill Houston
-
Peter Stormare
Jeff
-
Joel Grey
Oldrich Novy
-
Cara Seymour
Linda Houston
-
Vladica Kostic
Gene Jezkova
-
Jean-Marc Barr
Norman
-
Vincent Paterson
Samuel
-
Siobhan Fallon
Brenda
-
Zeljko Ivanek
District Attorney
-
Udo Kier
Dr. Porkorny
-
Jens Albinus
Morty
-
Reathel Bean
Sędzia
-
Mette Berggreen
Recepcjonista
-
Lars Michael Dinesen
Defense Attorney
-
Katrine Falkenberg
Suzan
-
Michael Flessas
Angry Man
-
John Randolph Jones
Detektyw
-
Noah Lazarus
Officer of the Court
-
Sheldon Litt
Visitor
-
Andrew Lucre
Clerk of Court
-
John Martinus
Chairman
-
Luke Reilly
New Defense Counsel
-
T.J. Rizzo
Boris
-
Stellan Skarsgård
Doktor
-
Sean-Michael Smith
Person in Doorway
-
Paprika Steen
Woman on Night Shift
-
Eric Voge
Oficer
-
Nick Wolf
Man with Hood
-
Timm Zimmermann
Ochroniarz
-
Troels Asmussen
Tancerz
-
Marianne Bengtsson
Tancerz
Lubie cale dwa filmy von Triera: Przelamujac Fale i Tanczac w ciemnosciach. Dogma mniej przeszkadza, swietna, zjawiskowa muzyka i Bjork jako jedyna osoba, ktora jestem sobie w stanie wyobrazic w tej roli. Warto.
Jak to u Von Triera, jest pretensjonalnie, płaczliwie i sentymentalnie Ale coś zmusza do oglądania i wciąga. To chyba zresztą jeden z nielicznych filmów Larsa który przełknąłem bez odruchów wymiotnych. Może głównie ze względu na musicalową formę, która łagodzi nieco natarczywy przekaz.
boję się tego filmu.obejrzałam go raz.więcej nie umiem.
Ten film przejechał po mnie jak wielki ciężki czołg!!! Miałam po nim głowę pełną waty, bo o niczym nie mogłam myśleć - jest rewelacyjny, ale ściąga w dół - gdy jesteś na dnie polecam omijać szerokim łukiem!
Świetna muzyka, ciekawe zdjęcia, smutna historia.
patos, patos, patos
Dawno nie widziałam filmu, który pomimo swego patosu tak bardzo by mnie poruszył, Lars von Trier i musical, to byłoby za proste. Powstał film,, gdzie elementy musicalu są niczym piękny sen. Trudno powiedzieć, jakie uczucie dominuje, czy ulga kiedy nadchodzi, czy rozdzierająca rozpacz, kiedy się kończy i powracamy do tragicznej rzeczywistości. Nie widzę nikogo innego na miejscu Bjork. Głos, sposób bycia, charakterystyczna uroda. Cały czas nasuwały mi się skojarzenia z Bess w "Przełamujac fale", podobnie naiwna w swej dobroci bohaterka, zagubiona w okrutnym świecie. Jedyny film na którym płakałam.
nie wiadomo o czym ten film i do myślenia o czym ma zmuszać
Owszem, szantażuje emocjonalnie, ale jest niezapomniany.