Ewa (2011)

Reżyseria: Adam Sikora, Ingmar Villqist

Scenariusz: Adam Sikora, Ingmar Villqist

Film "Ewa" to historia prawdziwej miłości, tak prawdziwej, że trudno w nią uwierzyć. Poruszający obraz o silnych relacjach emocjonalnych w rodzinie, o kobiecie, matce, żonie, w której - w obliczu grożącej jej rodzinie biedy - budzi się charakterystyczna dla kobiet siła do walki o to, co dla niej najważniejsze - o dzieci, dom, stabilizację, o możliwość godnego życia. [opis dystrybutora kino]

Obsada:

Pełna obsada

Zwiastun:

Wyróżniona recenzja:

Ewa

Imię żeńskie Ewa oznacza po hebrajsku "dająca życie". Powszechnie znaczenie tego imienia utożsamiane jest ze słowami "kobieta", "matka" i "żona". Tytuł filmu Adama Sikory i Jarosława Świerszcza (używającego pseudonimu Ingmar Vilquist) nawiązuje do tych powszechnych znaczeń. Gizela jest tytułową kobietą, matką i żoną. Ma trzydzieści kilka - może czterdzieści lat, chociaż wygląda na więcej. Jest córka byłego lokalnego działacza partii ...

Autor: wks

Data: 25.09.2011

opinie
oceny

Tak wyglądałby wymarzony film, jeśli kiedyś bym takowy stworzył. Ale nie stworzę, bo już powstał. "Ewa" łączy dwa elementy, które są mi bliskie - perfekcyjną estetykę i problematykę społeczną bez histerii. Śląsk familoków wprost przepiękny. I podobał mi się kontrast - nowa, wypindrzona Polska, która oszukańczo świeci się jak psu jajca kontra Polska udupiona. Znam ją i jest mi bliska. Jest w tym filmie kawał prawdy, kawał mięcha.

To nie jest proste kino społeczne. To film o ewolucji, o prawie rządzącym światem od jego powstania, z którym nikt jeszcze nie wygrał. Erwin jest wyciągniętą z kopalni skamieliną, reliktem wspominającym piękne czasy. Erwina już nie ma. A Giza jeszcze jest. Jest Ewą, życiem i robi co może, by liznąć lukru nowych czasów. Ale rzecz jasna obydwoje skazani są na porażkę. Bo to już nie czas dinozaurów, tylko młodych wilków.