Gomorra (2008)
Matteo Garrone ukazuje świat, w którym handel bronią, narkotykami, pranie brudnych pieniędzy w inwestycjach budowlanych, a nawet zarabianie na nielegalnej wywózce odpadów toksycznych jest chlebem powszednim. Aktorzy grający w tym filmie to debiutanci, a autor powieści (Roberto Saviano) na bazie której powstał film, spotkał się z poważnymi pogróżkami ze strony mafijnego świata. Pięć opowieści dziejących się na terenie współczesnego Neapolu przedstawia historię osób, których losy przypadkiem krzyżują się z poczynaniami Camorry – lokalnej mafii.
Obsada:
-
Salvatore Abruzzese Totò
-
Simone Sacchettino Simone
-
Salvatore Ruocco Boxer
-
Vincenzo Fabricino Pitbull
-
Vincenzo Altamura Gaetano
-
Italo Renda Italo
-
Gianfelice Imparato Don Ciro
-
Maria Nazionale Maria
-
Salvatore Striano Scissionista
-
Carlo Del Sorbo Don Carlo
-
Vincenzo Bombolo Bombolone
-
Toni Servillo Franco
-
Carmine Paternoster Roberto
-
Alfonso Santagata Dante Serini
-
Massimo Emilio Gobbi Imprenditore
-
Salvatore Caruso Responsabile
-
Italo Celoro Contadino
-
Salvatore Cantalupo Pasquale
-
Gigio Morra Iavarone
-
Ronghua Zhang Xian
-
Manuela Lo Sicco Moglie di Pasquale
-
Marco Macor Marco
-
Ciro Petrone Ciro
-
Giovanni Venosa Giovanni
-
Vittorio Russo Pirata
-
Bernardino Terracciano Zio Bernardino
-
Alda D'Eusanio Ona sama
-
Scarlett Johansson Ona sama
Zwiastun:
Wyróżnione recenzje:
Garrone's REALITY memorializes Italy's obsession with trash TV
Farewell, dreams of glory Matteo Garrone's new movie Reality is not as somber or realistic as his 2008 Grand Prize winner at Cannes, Gomorrah, about the Neapolitan crime network, or as creepy as his earlier work. It depicts the pathetic modern confusion of fame with mere notoriety and the universal longing of the poor for sudden wealth. This bright-colored study ...
Europa da się lubić?
Nie jest to dokument, lecz na film fabularny za mało w nim fabuły. Przeplecone historie kilku osób ukazują wpływ Camorry na życie w południowych Włoszech, jednak brak zbliżenia na którąkolwiek z nich czyni widzów w zasadzie obojętnymi na ich losy. Przyjęcie za cel realizmu zaoowocowało historiami w swojej autentyczności banalnymi, skąpymi w dramaturgię i tworzącymi film niespójny, którego jedynym atutem ...
Nie jest to dokument, lecz na film fabularny za mało w nim fabuły. Polecam tylko rozkochanym w Neapolu i politycznie/społecznie zaangażowanym. Dla pozostałych jest Miasto Boga i El Violin.
Pretensjonalny i mało czytelny, ale wartościowy w treści.
Gomorra może nie jest łatwa, ładna czy miła w oglądaniu. Po seansie z pewnością nie zapragniesz wstąpić do Camorry. Ten film ma jednak w sobie coś, co pozwala go oglądać z zaciekawieniem od pierwszej do ostatniej minuty, a po seansie wiesz, że to nie były zmarnowane godziny.
film czytelny dopiero po przeczytaniu ksiazki, stanowi swietne uzupelnienie lektury. osobno nie funkcjonuje - polecam wszyskim, ktorym podobala sie "Gomorra" Saviano.
Mafia odarta z romantyzmu "Ojca Chrzestnego", mitu "Chłopców z ferajny" i humoru "Rodziny Soprano". Widzimy mafijną codzienność i reguły nią rządzące: liczy się kasa, a ludzkie życie jest warte tyle ile kule potrzebne do unicestwienia go. Czy w tym Piekle na Ziemi można ocalić duszę? O tym opowiada ten film.
Opowiada też w sposób karygodny narracyjnie, nudząc przy tym nieziemsko.. Szkoda.
Nie zawsze akcja filmu musi łapać zadyszkę, eksplozja gonić eksplozję, a obraz - obraz. A o odkupieniu (bądź nie) duszy, warto mówić spokojnie i w skupieniu.
Jak na dokument - zbyt fabularny. Jak na film fabularny - zbyt nudny. Postacie papierowe. Mafiozi i inni uwikłani nie mają uczuć? I nic ich nie łączy? Pfff.
Zasnąłem w kinie - drugi taki przypadek.