Jańcio Wodnik (1993)
Jancio Wodnik
Reżyseria:
Jan Jakub Kolski
Scenariusz:
Jan Jakub Kolski
W wiosce mieszka Jańcio, filozof, człowiek kochający życie i swoją młodą żonę, Weronkę. Jańcio żyje w zgodzie z Bogiem i nie przypuszcza, że zostanie przez niego wystawiony na próbę. Przekonuje się o posiadanej mocy czynienia cudów. Zostawia swoją ciężarną żonę i rusza w świat, obiecując wrócić przed rozwiązaniem. Jańcio wędruje po wsiach uzdrawiając ludzi. Jego sława powiększa się, rośnie też jego pycha.
Obsada:
-
Franciszek Pieczka Jancio Wodnik
-
Grazyna Blecka-Kolska Weronka
-
Boguslaw Linda Stygma
-
Katarzyna Aleksandrowicz Oczyszczona
-
Olgierd Lukaszewicz Dziad
-
Wieslaw Cichy Umarlak
-
Renata Palys Zona Umarlaka
-
Henryk Niebudek Chlop
-
Malgorzata Kaluzinska Czarnowlosa
-
Kazimierz Krzaczkowski Ojciec Oczyszczonej
-
Katarzyna Kurylonska Dziewczyna Stygmy
-
Mariusz Kilian Pastuch
-
Lech Gwit Socha
-
Joanna Jedrejek Janco's girl
Chyba najlepszy Kolski, bardzo magiczny obraz. Najlepsza scena- niesienie niebieskiego samochodu w procesji, jednak ten reżyser jest magikiem. Nawet jego żona nie była bardzo denerwująca, może dlatego, że wisiała głową w dół :)
I w dodatku rewelacyjne role Pieczki i Lindy.
Piękna opowieść filmowa tworząca mityczną postać dziada-cudotwórcy tak, jakbyśmy ją znali od zawsze. Mądra, nieprzewidywalna, tylko sposób filmowania chyba się trochę zestarzał. Ale i tak pycha!
Dialog o produkcji kapusty kiszonej - bezcenny.
Bajkowa, słodka, do głębi poruszająca historia, z niebanalnym morałem, zawieszona w sielskiej prowincjonalnej rzeczywistości. Świetna, poruszająca i nie dająca o sobie zapomnieć oprawa muzyczna. Subtelny humor biorący się z pozoru nieistotnych detali. Moim skromnym zdaniem najlepszy film Kolskiego. Arcydzieło które zostawia głęboki ślad w pamięci widza.
Moralitet,jak większość filmów Kolskiego.