Obsada:
-
Kôji Yakusho
Akikazu Fujishima
-
Nana Komatsu
Kanako Fujishima
-
Satoshi Tsumabuki
Detective Asai
-
Jô Odagiri
Detective Aikawa
-
Fumi Nikaidô
Nami Endo
-
Ai Hashimoto
Emi Morishita
-
Jun Kunimura
Dr.Tsujimura
-
Hiroya Shimizu
I
-
Miki Nakatani
Rie Azuma
-
Munetaka Aoki
Sakiyama
-
Emma Emma
Kanako's friend at party
-
Kanji Furutachi
-
Megumi Hataraya
Aikawa's wife
-
Shôno Hayama
Blond Gang Member
-
Jin Hoshino
Seiji Ogata
-
Kaisei Kamimura
Shimazu's friend
-
Yoshio Kou
Yoshinori Chou
-
Asuka Kurosawa
Kiriko Fujishima
-
Kazunori Mimura
Shimazu's friend
-
Aoi Morikawa
Tomoko Nagano
-
Hiroki Nakajima
Shimazu
-
Hannah Nishino
Daugter on house's ads
-
Rena Shimura
-
Tôru Shinagawa
-
Mahiro Takasugi
Yasuhiro Matsunaga
-
Aya Takekô
Housewife on house's ads
-
Daichi Watanabe
Convenience store manager
Miało być 7/10, ale ten obraz zasługuje na wyższą ocenę, mimo łopatologicznego finału i wrażenia, że Nakashima od premiery "Wyznań" zajmował się głównie oglądaniem filmów Sono, a w szczególności "Strange circus". Momentami "Kanako w krainie czarów" to produkcja wyjątkowo poważna, ale chyba tylko po to by znienacka zaatakować humorem. Dzięki obłędnemu montażowi nic tu nie jest oczywiste, wszystko migocze, a rzeczywistość ekranowa raczej staje się niż jest.
Ja bym powiedziała, że Matsuko jest bardziej Shion Sonowa, a ten film to troszkę Shion (jednak mocno spłaszczony), ale też trochę Chan-wook z trylogii zemsty.
Bardzo brutalny, jak tylko azjatyckie kino potrafi, w najbardziej krwawych momentach - zabawny, z wykrzyczanymi emocjami i rodziną w centrum. Szybki montaż i ciekawa, różnorodna ścieżka dźwiękowa. Były policjant stara się odszukać swoją córkę, z którą nie miał prawie kontaktu, dzięki czemu poznaje ją lepiej niż pewnie by chciał. Podążanie tropem dziewczyny jest jak bieg za Białym Królikiem w krainę snów, gdzie dzieje się to czego chce Alicja. Postawienie w centrum rodziny i córki, gonienie za nią, poznawanie siebie i swoich bliskich w czasie tego pościgu przywiodło mi na myśl film Shiona Sono "Noriko's Dinner Table". Brutalnością scen film ten równać się może z trylogią zemsty Parka Chan-Wooka. Wielki plus za humor, który rozładowywał najgorsze sceny.