400 batów (1959)

Les quatre cents coups

Reżyseria: François Truffaut

Scenariusz: Marcel Moussy, François Truffaut

Bohaterem "400 batów" jest 13 letni Antoine Doinel (Jean-Pierre Léaud). Chłopiec niespecjalnie pasuje do otaczającej go rzeczywistości. Jest wrażliwy, pochopny, zagubiony. Wciąż popada w tarapaty, niespecjalnie bawi go szkoła, nie przepadają za nim nauczyciele. Także w domu nie znajduje zrozumienia - matka pochłonięta jest sobą, a ojciec samochodami. Żadne z nich nie zauważa, że tuż obok nich kształtuje się żądna przygód, pragnąca wolności, bogata osobowość. Chłopiec pozostawiony sam sobie myśli o niebieskich migdałach. Świat go woła. Ciąg niefortunnych zdarzeń sprawia, że Antoine postanawia zmienić swoje życie. Rzuca szkołę i ucieka z domu. Największym marzeniem chłopca jest podróż nad morze. (opis dystrybutora)

Obsada:

Jean-Pierre Léaud Antoine Doinel
Claire Maurier Gilberte Doinel, the Mother
Albert Rémy Julien Doinel
Guy Decomble 'Petite Feuille', the French teacher

Georges Flamant Mr. Bigey
Patrick Auffay René
Daniel Couturier Les enfants
François Nocher Les enfants
Richard Kanayan Les enfants
Renaud Fontanarosa Les enfants
Michel Girard Les enfants
Henry Moati Les enfants
Bernard Abbou Les enfants
Jean-François Bergouignan Les enfants
Michel Lesignor Les enfants
Luc Andrieux
Robert Beauvais Director of the school
Bouchon Bouchon
Christian Brocard
Yvonne Claudie Mme Bigey
Marius Laurey
Claude Mansard Examining Magistrate
Jacques Monod Commissioner
Pierre Repp The English Teacher
Henri Virlojeux Night watchman
Jean-Claude Brialy Man in Street
Philippe de Broca Man in Funfair
Jacques Demy Policjant
Jean Douchet The Lover
Marianne Girard
Simone Jolivet
Jeanne Moreau Woman with dog
Laure Paillette
François Truffaut Man in Funfair

Pełna obsada

Zwiastun:

opinie
oceny

Jak śpiewał pewien polski zespół nowofalowy: szkołą uczy wychowuje potem wyrastają ...uje. I o tym film ten traktuje.

Niby normalna szkoła, niby normalna (przynajmniej z zewnątrz) rodzina, a jednak sytuacja jest patologiczna. O braku chęci zrozumienia, egoizmie dorosłych i po prostu złym wychowaniu. Ładnie, poetycko, z doskonałą rolą Jean-Pierre Léaud. Warto.

Pozycja, której czas się nie ima.
Ostatnie ujęcie wynosi debiut Truffaut na poziom arcydzieła. To jest właśnie magia kina!

Truffaut doskonale pokazał to, co było jego zamierzeniem. Przez cały film wydaje nam się, że brakuje jednego dobrego słowa czy przytulenia ze strony rodziców, a cała historia mogłaby potoczyć się zupełnie inaczej.