Obsada:
-
Jean-Pierre Léaud
Paul
-
Chantal Goya
Madeleine
-
Marlène Jobert
Elisabeth
-
Michel Debord
Robert
-
Catherine-Isabelle Duport
Catherine-Isabelle
-
Eva-Britt Strandberg
Elle
-
Birger Malmsten
Lui
-
Yves Afonso
Man who kills himself
-
Henri Attal
Man kissing another man
-
Brigitte Bardot
Girl in a couple
-
Antoine Bourseiller
Man in a couple
-
Chantal Darget
Woman on metro
-
Françoise Hardy
La compagne de l'officier américan
-
Med Hondo
Man on Metro
-
Elsa Leroy
Mlle 19 ans de 'Mademoiselle Age Tendre'
-
Dominique Zardi
Man reading magazine
Pierwszy antropologiczny film Godarda, przyjemny w oglądaniu, przyomina trochę nowofalowe. Czysta przyjemność oglądania. Plus fantastyczny Jean-Pierre Léaud!
Godard ze swoją socjologią wkracza w politykę, choć nadal ukazuje ją przez pryzmat tego, co męskie i żeńskie. Mamy tu wizję społeczeństwa w końcówce lat 60., zawieszonego między Marksem i Coca-Colą, ale też natchnionych młodzieniaszków-podrywaczy i próżne, ale wybredne kobiety. Miło się ogląda.
Chociaż. Za szowinistyczne ukazanie kobiecości (czyt. niewiedza zastąpiona grzebieniem i polityczna ignorancja) daję tylko 6!
Ten film leży na granicy Godarda, którego jeszcze potrafię zaakceptować z Godardem, który całkowicie porzuca narrację, wrzucając do filmu setki luźno związanych ze sobą scen i osób deklamujących prowokacyjne oświadczenia. Uwielbiam wstawki z niby przypadkowymi ludźmi w kafejkach, szwedzki film w filmie, Madeleine bawiącą się nieustannie włosami... Ale nie potrafię zaakceptować filmu składającego się z samych wstawek. Męski - żeński jeszcze taki nie jest.
Mam w planie przyjrzeć się Godardowi bliżej, choć czuję, że pozostanę fanką Godarda sprzed Nowej Fali, w której to socjologicznej lekkości tematyki i błyskotliwości dialogów jest jak na lekarstwo. Bardzo możliwe więc, że "Męski - żeński" stanowi granicę mojego zachwytu i takie wrażenie odniosłam po seansie, mając w pamięci "Kobieta jest kobietą" czy prześwietne "Lenistwo" z "7 grzechów głównych".