W języku greckim metanoia oznacza nawrócenie się. W teologii chrześcijańskiej tym słowem zwykło określać się przemianę duchową lub intelektualną, która wpływa na zmianę sposobu myślenia i postępowania. O takiej pełnej przemianie marzy brat Jozue, czterdziestokilkuletni zakonnik. Życie w klasztorze jest dla niego przedmiotem coraz to nowych rozterek. Nie jest w stanie odnaleźć spełnienia ani w modlitwach w gronie braci, ani w samotnych rozmyślaniach lub podczas umartwiania się w swojej celi. Świadom swych słabości, chce jednocześnie wierzyć mocniej, oddać się wierze głębiej - i mieć ją tylko dla siebie. W końcu przeor daje mu pozwolenie: Jozue opuszcza klasztor i wyrusza, by zaopiekować się umierającym pustelnikiem. Wkrótce, po śmierci eremity, były zakonnik zajmuje jego miejsce. Postanawia w samotności dokończyć dzieło zmarłego, wspaniały ikonostas. Być może pozwoli to Jozuemu na upragnioną przemianę, pogodzenie się z Bogiem i samym sobą.
(filmpolski.pl)
