Mine vaganti. O miłości i makaronach (2010)

Mine vaganti
Reżyseria: Ferzan Ozpetek

„Nigdy nie pozwól sobie wmówić, kogo masz kochać i kogo nienawidzić. Zawsze ci źle doradzą.” – tak mawiała babcia Tommaso, najmłodszego syna właściciela makaronu w Apulli we Włoszech, który teraz wraca do domu z Rzymu. Wraca, by stanąć twarzą w twarz ze swoją rodziną i w końcu wyznać, kim jest naprawdę. I kogo kocha.

Na Tommaso czeka zacna, choć nieco ekstrawagancka familia: babka, która ciągle wspomina swoją nieudaną miłość, matka Stefania, stłamszona przez mieszczańskie konwenanse i nadmiernie krytyczny wobec swoich dzieci ojciec Vincenzo. Ekscentryczna ciotka Luciana, siostra Elena, która buntuje się przeciwko roli kury domowej oraz brat Antonio, który wraz z Tommaso ma w przyszłości przejąć rodzinny makaronowy interes. Jest także Alba, zawodowo związana z rodziną Cantone.

Kiedy Tommaso w czasie uroczystej kolacji, będzie chciał oświadczyć, że jest gejem, ubiegnie go brat, który wyzna własne sekrety. Vincenzo wyrzuca Antonia z domu, z rodziny i z fabryki, po czym doznaje zawału. Tommaso przejmuje rodzinny interes, ale nie ma do niego serca. Brakuje mu przyjaciół i życia w Rzymie. Jak jednak mógłby ryzykować pogorszenie stanu zdrowia ojca? Niespodziewana wizyta przyjaciół zagrozi rodzinnym wstydliwym tajemnicom…
(opis dystrybutora)

Obsada:

Pełna obsada

Zwiastun:

Wyróżniona recenzja:

Wyjście z przedsionka

I Popłakałem się w kinie. Naprawdę. Ze śmiechu. Pierwszy raz od ładnych paru lat. Pierwszy raz od ładnych paru lat oglądałem też w kinie film produkcji włoskiej (ehhh ta dominacja Hollywood). II Humor w "Mine Vaganti..." opiera się na pomyśle prostym. Oto tradycyjna włoska rodzina (zwłaszcza jej ojciec - samiec typu alfa) nieoczekiwanie musi zmierzyć się z "problemem" homoseksualizmu jednego ...

Autor: 
Data: 

za słodko, za niezdecydowanie, za nijako

Prześmieszna komedia łamiąca stereotypy. Genialna, ciepła muzyka. Wątki komediowe sprytnie połączone z dramatycznymi. Nie jest płytka, bo niesie za sobą przesłanie. Niby wszystkim znane, ale zawsze jakieś.
Serdecznie polecam :)

Ależ się zawiodłam. Fakt, że podkarmiłam oczekiwania gloryfikującymi film recenzjami, ale rozczarowanie i tak miałoby miejsce. 1) Kiepskie poczucie humoru (ok, inne od mojego i większości sali Notu) 2) Ni to komedia, ni dramat, ni obyczaj, więc do seansu wkradła się reakcyjna konsternacja 3) Niesatysfakcjonujące podejście do tematu homoseksualizmu - chyba miało być na śmiesznie, a wyszło poważnie
4) Sporo hollywoodzkiej płycizny fabularnej, a patos życiowych historii mieszał się z błazenadą. 4.

Kurde, a miałem iść na ten film ;(

Wiesz, marylou podobał się "Kosmos" więc ja bym nie brał jej rekomendacji tak bardzo na serio :>>

@michuk, zwłaszcza że była to antyrekomendacja ;)

@lapsus, wiesz, film może nie wydawać się totalnym gniotem, jeśli nie będziesz oczekiwał błyskotliwości Wyśnionych miłości czy choćby płynnej żonglerki smutkem i radością jak w przyp. Życia z wojną w tle. Moja recenzja równoważy np. zachwyt 'bolka, co czyta', więc może ten impresyjny huk o glebę ocali Twoje wrażenia ;)

No a ja się z zarzutami marylou generalnie zgadzam, choć nie nastawiałem się, ze miało być 'śmiesznie', więc 'poważnie' mnie nie przerażało. Bardzo niestaysfakcjonujące i niekonsekwentne podejście do tematu homoseksualizmu - przecież te postaci 4 kolegów-gejów z Rzymu, to jest jakaś totalna żenada!!! Ale nie wszystkie recenzje były entuzjastyczne - Paweł Felis w 'Wyborczej' skopał ten film całkiem nieźle i z jego zarzutami zgadzam się jak najbardziej. Choć mimo wszystko nie był to chyba tak okropny film....

I jeszcze jedno: też jakoś film nie trafił w moje poczucie humoru, ale z kolei właśnie te momenty kiedy robiło się poważnie mnie przekonywały..

Ja spodziewałam się inteligentnej komedii, przyznaję, i stąd rozczarowanie. Geje z Rzymu zachowywali się jak głupawe chłopaczki z American Pie, ekscentryczność ciotki przereklamowana, muzyka miała zachwycać, a była co najwyżej przyzwoita. Konserwatyzm ojca też mnie nie przekonał, był sztuczny i niemądry - nie wypływał z jakichś racjonalnych pobudek, stąd film nie podobał mi się ani jako komedia ani dramat. I rzeczywiście był niekonsekwentny - raz prześmiewczy, raz poważny - mnie to zdezorientowało i tak naprawdę nei wiem, co reżyser chciał przekazać.
Zaintrygował mnie za to wątek kobiety w życiu syna-geja z Rzymu - był moment, że miał chyba dylemat co do swojej orientacji... Szkoda, że się nie "nawrócił" :-)

Muszę przyznać, że lubię skrajnie nieawangardowe filmy Ozpetka (śmiesznie brzmi w odmianie). Choć zdarza mu się popadać w banał i nie stroni od lukru (w Mine vaganti dosłownie przesadził ze słodyczami), to przyjemne ciepło tych obrazów i zwyczajność pisanych przez niego historii sprawiają, że nie umiem się na niego zżymać. Może nigdy nie nakręci arcydzieła, ale też nie podejrzewałbym go o popełnienie gniota.

Ciekawy pomysł na fabułę i ciepły humor to zdecydowanie mocne strony tego filmu. świetnym dopełnieniem była tajemnicza historia babki bohatera wraz z pięknymi zdjęciami wplecionymi w historię. Gorąco polecam.

Włosi potrafią zrobić mądrą i ciepłą, a przy tym niewulgarną, komedię o homoseksualizmie w rodzinie. Film i do pośmiania (chusteczki trzeba zabrać ze sobą), i do przemyślenia, wszystko w pięknej scenerii i świetnie zagrane. Jestem na TAK. To znaczy jestem na SI. :)

Dramat i komedia w jednym. O odwadze bycia szczęśliwym i życiu autentycznym. Cudnie pokazane złożone relacje międzyludzkie. Wszystko ciepłe, ale tez trochę melancholijne. Jestem zauroczona!

Dawno do żadnego filmu ocena 5/10 nie pasowała mi jak ulał. Bo taki właśnie on jest. Ni w pięć, ni w dziesięć. Takie... nawijanie makaronu na uszy.

"Mine vaganti", tak jak "Saturno Contro' to ciekawa próba przedstawienia współczesnych gejów - pięknych i pozbawionych kompleksów, dowcipnych i wyemancypowanych. To swoisty obraz, który reżyser próbuje połączyć z tematem odrzucenia. Próbuje, ale nikogo z nikim nie godzi.
W końcu zepsute serce ojca musi zmięknąć.
Goraco polecam ! bo to film dobry, zabawny i obficie pokazujący włoskie obyczaje, które bardzo lubię. Oczekuję kolejnych obrazów współczesnego kina włoskiego. Pozdrawiam, Michał Janusz

Efunia
Efunia
magmik1319
magmik1319
LEPREHAUN
LEPREHAUN
artlover
artlover
meteorhejmen
meteorhejmen
tomaszkolodziejczyk
tomaszkolodziejczyk
jango
jango
maxiej
maxiej
wydra
wydra
waleriana
waleriana