Czarny chleb (2010)

Pa negre

Reżyseria: Agustí Villaronga

Scenariusz: Emili Teixidor, Agustí Villaronga

Katalonia w trudnych czasach tuż po hiszpańskiej wojnie domowej. 11-letni Andreu znajduje w lesie ciała mężczyzny i dziecka. Lokalne władze chcą obciążyć ojca chłopca, Farriola, odpowiedzialnością za ich śmierć. By uchronić ojca od wyroku śmierci Andreu rozpoczyna własne śledztwo w poszukiwaniu prawdziwych sprawców zbrodni. W jego trakcie przekona się o tym, że w świecie dorosłych nic nie jest czarno-białe, a żeby przeżyć, trzeba czasem wyprzeć się samego siebie. (Mañana)

Obsada:

Francesc Colomer Andreu
Marina Comas Núria
Nora Navas Florència
Roger Casamajor Farriol

Lluïsa Castell Ció
Mercè Arànega Sra. Manubens
Marina Gatell Enriqueta
Elisa Crehuet Àvia
Laia Marull Pauleta
Eduard Fernández Mestre
Sergi López Alcalde
Joan Carles Suau Pitorliua
Eva Basteiro-Bertoli Criada Manubens
Jordi Pla Quirze
Jesús Ramos Cap de Falange
Jesus Ratera Guàrdia civil
Pep Tosar

Pełna obsada

Zwiastun:

opinie
oceny

Film jak film. Porządna realizacja plus trochę ckliwa historyjka. Można obejrzeć, można nie oglądać, bez różnicy.

A mi się ten film BARDZO podobał. I nawet, o dziwo, nie przeszkadzała mi ta ckliwość momentami - owszem, dialogi mogłyby być mniej banalne, ale też gdyby były, to nie poznałabym, że to hiszpańska produkcja. Mam wrażenie, że mówiąc o ideałach, miłości czy innych tego typu wartościach, Hiszpanie są właśnie banalni, ale przy tym szczerzy - taką już mają mentalność. W przypadku tego filmu ta drobna ckliwość stanowiła dla mnie nawet zaletę, zwłaszcza że prócz niej, sporo w Czarnym chlebie było dobrego humoru. Świetne dzieciaki. Piękne zdjęcia. Chyba trzeba do tego filmu podchodzić z dystansem i nastawić się na południową mentalność - wówczas odbiór jest dużo lepszy. Taką mam teorię. Sprawdzoną, zresztą.

No cóż, nie możemy się zawsze zgadzać :) Dla mnie to takie kino literaturowe, skoncentrowane na opowiadaniu historii; samo w sobie może nie jest to olbrzymią wadą, ale historia nie porwała mnie na tyle, żebym się mógł zachwycać tym filmem. Miałem wrażenie, że gdzieś już to wszystko było.

A tak na marginesie, byłem na razie na dwóch filmach w ramach tygodnia hiszpańskiego (Finisterrae i Czarny chleb) i w żadnym nie mówili po hiszpańsku :)

Hah. Bo obie produkcje były katalońskie. A jak dobrze wiemy - Katalonia to nie Hiszpania i dla Katalończyków nawet rosyjski lepszy jest od hiszpańskiego ;)
Byłam na tych samych filmach, dzisiaj idę jeszcze na Bohaterów i potem dopiero w czw. na hicior zamknięcia. Szczerze mówiąc, żałuję, że nie ma przeglądu filmów hiszpańskojęzycznych, tylko stricte hiszpańskich. Pamiętam przeglądy sprzed kilku lat - kino argentyńskie, kubańskie itd. - filmy były duużo lepsze.