Pan Samochodzik i niesamowity dwór (1987)

Reżyseria: Janusz Kidawa

Bohater cyklu, pan Tomasz, z wykształcenia historyk sztuki i detektyw amator z zamiłowania, cieszył się dużą sympatią małych czytelników i widzów, a jego samochód budził szczery podziw. Niemodny wehikuł, przyrównywany czasem do karawanu albo larwy owada, pod pokraczną maską krył podrasowany silnik ferrari, bez trudu rozwijał prędkość 200 kilometrów na godzinę, w potrzebie bywał amfibią, w ogóle był niezawodny. Rozliczne talenty Pana Samochodzika i możliwości jego pojazdu (w filmie ujawniają się dodatkowe "umiejętności" samochodu: dzięki gadającemu komputerowi pokładowemu umie sam się prowadzić we mgle lub zasłonie dymnej, pochłania gwoździe złośliwie rozrzucone na szosie) ujawniają się też w opowieści o niesamowitym dworze, gdzie niezawodny tandem rozwiązuje kolejną zagadkę detektywistyczno-historyczną.
Do dworku przyjeżdża trójka muzealników - Tomasz, lękliwa panna Wierzchoń i nieustannie zapadający w letarg Bigos. Mają sporządzić rejestr znajdujących się tu cennych eksponatów i urządzić muzeum. Panna Wierzchoń i Bigos chcą nastraszyć Tomasza, by zrezygnował z funkcji kustosza. W dworku dzieją się rzeczy dziwne i niesamowite. Ekscentryczna wczasowiczka Mery urządza seans spirytystyczny, po dachu spaceruje lunatyk, w parku grasuje Biała Zjawa w asyście wilkołaków, Bigos nie tylko popada w letarg, ale i znika, skradzione zostają masońskie skarby, w pościg za złodziejami ruszają muzealnicy cudacznym pojazdem Tomasza . . . Wszystkie tajemnice w końcu się wyjaśniają. Skarby ratuje dawny dozorca dworku, Janiak, a strachy były dziełem dzieci, które w ten sposób chciały przyciągnąć turystów. Kustoszem dworku zostaje panna Wierzchoń.