"Przypadek Pekosińskiego" to fabularyzowany portret Bronisława Pekosińskiego - alkoholika, kaleki, szachisty, człowieka bez rodziny, bez daty urodzenia, a nawet bez własnego nazwiska. Nagrodzony Złotymi Lwami w Gdyni film Grzegorza Królikiewicza przekracza granice między fabułą i dokumentem - a w zamierzeniu autora także między sztuką a życiem.
Bronisław Pekosiński przyszedł na świat w czasie wojny w niemieckim obozie. Matka przerzuciła dziecko przez druty; chłopiec doznał wówczas urazu kręgosłupa, został okaleczony na całe życie. Wychowywał się w sierocińcach. Stworzono mu sztuczną tożsamość; ponieważ nieznana była data jego urodzenia, w dokumenty wpisano mu symboliczną daty rozpoczęcia wojny: 1 września 1939 roku. Jego nazwisko również jest wymyślone: zostało utworzone od skrótu PEKOS - Polskiego Komitetu Opieki Społecznej.
Reżyser Grzegorz Królikiewicz spotyka Bronisława Pekosińskiego jako mężczyznę po pięćdziesiątce - człowieka schorowanego, kalekiego, alkoholika i degenerata, dla którego nie było i nie ma miejsca w społeczeństwie - pomimo tego, że o jego duszę walczyły zawzięcie kościół katolicki i partia komunistyczna, która chciała wykorzystać wychowanego przez Państwo sierotę do celów propagandowych. Pekosiński, zdolny szachista, człowiek bez tożsamości i nazwiska, gra w filmie Królikiewicza samego siebie; rekonstruuje przed kamerą swoją niezwykłą i naznaczoną nieszczęściem biografię.
