Złote czasy radia (1987)
Radio Days
Reżyseria:
Woody Allen
Film jest historią początków radia opowiedzianą przez Woody'ego Allena. Narrator prowadzi nas od późnych lat 30-tych do roku 1944, mieszając własne doświadczenia z anegdotami i miejskimi legendami dotyczącymi radiowych sław.
Obsada:
- Mike Starr Burglar
- Paul Herman Burglar
- Don Pardo 'Guess That Tune' Host
- Martin Rosenblatt Mr. Needleman
- Helen Miller Mrs. Needleman
- Danielle Ferland Child Star
- Julie Kavner Matka
- Julie Kurnitz Irene
- David Warrilow Roger
- Wallace Shawn Masked Avenger
- Mick Murray Avenger Crook
- William Flanagan Avenger Announcer
- Seth Green Joe
- Michael Tucker Father
- Josh Mostel Abe
- Renée Lippin Aunt Ceil
- William Magerman Grandpa
- Leah Carrey Grandma
- Joy Newman Ruthie
- Hy Anzell Mr. Waldbaum
- Judith Malina Mrs. Waldbaum
- Dianne Wiest Bea
- Fletcher Farrow Previn Andrew
- Oliver Block Nick
- Maurice Toueg Dave
- Sal Tuminello Burt
- Rebecca Nickels Evelyn Goorwitz
- Mindy Morgenstern 'Show & Tell' Teacher
- David Mosberg Arnold
- Ross Morgenstern Ross
- Kenneth Mars Rabbi Baumel
- Andrew B. Clark Sidney Manulis
- Mia Farrow Sally White
- Lee Erwin Roller Rink Organist
- Roger Hammer Richard
- Terry Lee Swarts Nightclub Customer
- Margaret Thomson Nightclub Customer
- Tito Puente Latin Bandleader
- Denise Dumont Latin singer "Tico-Tico no Fubá"
- Dimitri Vassilopoulos Perfirio
- Larry David Communist Neighbor
- Rebecca Schaeffer Communists's Daughter
- Belle Berger Mrs. Silverman
- Guy Le Bow Bill Kern
- Brian Mannain Kirby Kyle
- Stanley Burns Ventriloquist
- Todd Field Crooner
- Peter Lombard Abercrombie Host
- Martin Sharman Mr. Abercrombie
- Crystal Field Abercrombie Couple
- Maurice Shrog Abercrombie Couple
- Marc Colner Whiz Kid
- Roberta Bennett Teacher with Carrot
- Joel Eidelsberg Mr. Zipsky
- Danny Aiello Rocco
- Peter Castellotti Mr. Davis
- Gina DeAngeles Rocco's Mother
- Shelley Delaney Chekhov Actress
- Dwight Weist Pearl Harbor Announcer
- Ken Levinsky USO Musician
- Ray Marchica USO Musician
- Jeff Daniels Biff Baxter
- J.R. Horne Biff Announcer
- Kuno Sponholz German
- Henry Yuk Japanese
- Sydney A. Blake Miss Gordon
- Kitty Carlisle Radio Singer
- Robert Joy Fred
- Henry Cowen Principal
- Philip Shultz Whistler
- Mercedes Ruehl Ad Men
- Bruce Jarchow Ad Men
- Greg Gerard Songwriter
- David Cale Director
- Ira Wheeler Sponsor
- Hannah Rabinowitz Sponsor's Wife
- Edward S. Kotkin Diction Teacher
- Ruby Payne Diction Student
- J.E. Beaucaire Diction Student
- Paul Berman 'Gay White Way' Announcer
- Richard Portnow Sy
- Tony Roberts 'Silver Dollar' Emcee
- Barbara Gallo Dance Palace Musician
- Jane Jarvis Dance Palace Musician
- Liz Vochecowizc Dance Palace Musician
- Ivan Kronenfeld On-the-Spot Newsman
- Frank O'Brien Fireman
- Yolanda Childress Polly's Mother
- Artie Butler New Year's Bandleader
- Diane Keaton New Year's Singer
- Gregg Almquist Radio Voice
- Jackson Beck Reporter In Disaster Sequence
- Wendell Craig Radio Voice
- William H. Macy Radio actor
- Ken Roberts Radio Voice
- Norman Rose Radio Voice
- Kenneth Welsh Radio Voice
- Woody Allen The Narrator
- Bonnie Lee Bakley
- David Bickford Silver Dollar Assistant
- Ron Leir Radio Actor
- Fred Melamed Bradley
- Mark Patterson Nightclub Orchestra Trombonist
- Ilana Rapp Counter Girl
- Tommy Roeder Gym Trainer
- Ruth Rugoff Rita the Soda Jerk
- Christine Scheier
Wieje nudą...
Fajnie, z ładnymi zdjęciami i ciekawą muzyką.
Nostalgia za dawnymi czasami i bohaterami dziecięcego okresu.
Lekko, śmiesznie, inteligentnie. Miło.
To jest Allen w najwyższej formie, taki jakiego uwielbiam. Dowcip absolutny i perfekcyjna narracja. Kto nie widział niech szybko nadrabia!
Podpisuję się całym sercem - Woody Allen w najwyższej formie!! A tak niechętnie do tego filmu zasiadałem...
Podróż sentymentalna do raju dzieciństwa i czasów, gdy radio pobudzało masową wyobraźnię, a radiowych prezenterów powszechne uwielbienie wynosiło do rangi herosów. Jest to opowieść wyidealizowana wybiórczością ludzkiej pamięci i osnuta delikatną mgiełką pobłażania i sympatii.
Rodzina bohatera to urocza gromadka kochających się ludzi. A w tle jest radio na zawsze łączące poszczególne zdarzenia z przebojami, które - usłyszane w wiele lat później - nieodmiennie trącać będą strunę pamięci.
Leciutki, przyjemny, melancholijny i jakiś taki ciepły. Bez wybuchów śmiechu, ale z uśmiechem pod nosem przez cały film. Właściwie bez fabuły, za to z sentymentem do starych, dobrych czasów. Chyba się powolutku z panem Allenem zaprzyjaźniamy.