Rzym, miasto otwarte (1945)
Roma, città aperta
Reżyseria:
Roberto Rossellini
Powszechnie uznany za pierwsze klasyczne dzieło neorealizmu, film Rosseliniego stał się wyznacznikiem stylu, chociaż jego powstaniu nie towarzyszyły szczegółowe przemyślenia teoretyczne i efekt zamierzeń był w dużym stopniu skutkiem wielu przypadkowych okoliczności.
Film, opowiadający o walce przedstawicieli narodu włoskiego z okupantem hitlerowskim był potrzebą chwili, obrazem odczuć ludzi, którzy te doświadczenia przeżyli. Rossellini, który przez kilka lat pracował jako dokumentalista, określił swoją metodę pracy nad filmem jako na wpół intuicyjne poszukiwania. A jednak powstało dzieło stanowiące kanon nowej szkoły filmowej, a jednocześnie przejmująca opowieść. (Filmoteka Narodowa)
Obsada:
- Aldo Fabrizi Don Pietro Pellegrini
- Anna Magnani Pina
- Marcello Pagliero Luigi Ferrari / Giorgio Manfredi
- Vito Annichiarico Marcello
- Nando Bruno Agostino
- Harry Feist Major Bergmann
- Giovanna Galletti Ingrid
- Francesco Grandjacquet Francesco
- Eduardo Passarelli Neighborhood Police Sergeant
- Maria Michi Marina Mari
- Carla Rovere Lauretta
- Carlo Sindici Police Commissioner
- Joop van Hulzen Captain Hartmann
- Ákos Tolnay Austrian Deserter
- Turi Pandolfini Granfather
- Amalia Pellegrini Nannina
- Alberto Tavazzi The priest
Spodziewałem się, że "Rzym, miasto otwarte" to obraz istotny tylko ze względów historycznych, jako pierwszy właściwy przedstawiciel włoskiego neorealizmu. Okazało się, że ta opowiedziana prostymi środkami historia ma moc jakiej mogą jej pozazdrościć współczesne produkcje. Techniczna prostota uwiarygodniła opowieść i uczyniła ją naprawdę przejmującą. Jeden z najlepszych filmów wojennych jakie widziałem.
Ha! Też chcę obejrzeć. Ale na razie nie wyszłam poza Ginger i Fred .
Warto, naprawdę ;) Szkoda, że z włoskimi filmami jest jeden podstawowy problem, nie można ich zdobyć w cywilizowany sposób.