Pół żartem, pół serio (1959)

Some Like It Hot

Scenariusz: Michael Logan, Robert Thoeren

Jerry i Joe, bezrobotni muzycy, są świadkami masakry w dniu Świętego Walentego. Muszą uciekać z miasta jak najszybciej. Jedyną pojawiającą się okazją, jest tournee z kobiecym zespołem. Zdesperowani przyjaciele przebierają się za kobiety i jako Daphne i Josephine ruszają z zespołem. (opis dystrybutora) |

Obsada:

Marilyn Monroe Sugar Kane Kowalczyk
Tony Curtis Joe - 'Josephine' / 'Junior'
Jack Lemmon Jerry - 'Daphne'
George Raft Spats Colombo

Pat O'Brien Det. Mulligan
Joe E. Brown Osgood Fielding III
Nehemiah Persoff Little Bonaparte
Joan Shawlee Sweet Sue
Billy Gray Sig Poliakoff
George E. Stone Toothpick Charlie
Dave Barry Beinstock
Mike Mazurki Spats' henchman
Harry Wilson Spats' henchman
Beverly Wills Dolores
Barbara Drew Nellie
Edward G. Robinson Jr. Johnny Paradise
Al Breneman Bellhop
Marian Collier Olga
Pat Comiskey Spats' henchman
Joan Fields Band member
Mary Foley Band member
Paul Frees Funeral director / Josephine
Joe Gray Mobster at banquet
Harold 'Tommy' Hart Official #2
Ted Hook Official #1
John Indrisano Kelner
Tom Kennedy Bouncer
Jack McClure Spats' henchman / driver
Penny McGuiggan Band member
Laurie Mitchell Mary Lou
Colleen O'Sullivan Band Member
Helen Perry Rosella
Fred Sherman Drunk
Bert Stevens Speakeasy Patron
Arthur Tovey Speakeasy Patron
Tito Vuolo Mozzarella
Sandra Warner Emily
Grace Lee Whitney Band member

Pełna obsada

Zwiastun:

Wyróżniona recenzja:

Pół żartem, pół serio / Some Like It Hot

"Pease Pudding Hot" to tradycyjna angielska wyliczanka śpiewana również jako piosenka podczas dziecięcej zabawy. Pease pudding jest potrawą przygotowywaną z suszonego grochu gotowanego w wodzie z dodatkiem szynki. Takie danie niektórzy lubią na ciepło (some like it hot). W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku w muzyce jazzowej dominował cool-jazz. Ten styl uważany był za muzykę intelektualną o stonowanym i wyciszonym brzmieniu ...

Autor: wks

Data: 02.04.2011

opinie
oceny

Obok wielu innych filmów Billego Wildera ten sprawdza się na całej linii. Monroe, Curtis i Lemon tworzą elektryzujące trio przy akompaniamencie muzyki lat 50'

Chyba najlepsza komedia typu lekko i przyjemnie jaką nakręcono. Świetny Lemmon i Curtis, niezła Monroe, dobra zabawa, do obejrzenia dowolną liczbę razy.

Genialny Lemmon, reszta daleko z tyłu.

Komedia-arcydzieło

Warto obejrzeć choćby dla pewnej blondynki.

Na pogodę i na niepogodę, od wielu lat, od zawsze, uśmiecham się, kiedy oglądam i kiedy przypominam sobie jakieś fragmenty... i dziś naszła mnie ochota, ale poczekam na AFF, już w listopadzie popatrzę sobie, siedząc wygodnie w kinowym fotelu... Polecam z sentymentu i nie tylko!

Zobaczyłam w kinie i oceniłam wyżej, niż wcześniej. Teraz zastanawiam się, czy w ogóle można sprawiedliwie ocenić czarno-biały film, jeśli oglądało się go tylko na ekranie barbarzyńsko małego telewizora.