Tamara i mężczyźni (2010)

'Tamara Drewe'

Reżyseria: Stephen Frears

Scenariusz: Moira Buffini, Posy Simmonds

Młoda dziennikarka wraca po latach do rodzinnej miejscowości, gdzieś w zapomnianej części Anglii. Dom jej dzieciństwa został wystawiony na sprzedaż, wśród członków lokalnej wiejskiej społeczności wzbudza przeróżne ukryte żądze, a emocje rosną.

Obsada:

Gemma Arterton Tamara Drewe
Roger Allam Nicholas Hardiment
Bill Camp Glen McCreavy
Dominic Cooper Ben Sergeant

Luke Evans Andy Cobb
Tamsin Greig Beth Hardiment
Jessica Barden Jody Long
Charlotte Christie Casey Shaw
James Naughtie Interviewer
John Bett Diggory
Josie Taylor Zoe
Bronagh Gallagher Eustacia
Pippa Haywood Tess
Susan Wooldridge Penny Upminster
Amanda Lawrence Mary
Zahra Ahmadi Nadia Patel
Cheryl Campbell Lucetta
Alex Kelly Jody's Mum
Emily Bruni Caitlin
Lola Frears Poppy Hardiment
Tom Allen Vintner
Patricia Quinn Posh Hippy
Walter Hall Army Geek
Joel Fry Steve Culley
Lois Winstone Fran Redmond
Nathan Cooper 'SWIPE' Band Member
Albert Clark Boss the Dog

Pełna obsada

Zwiastun:

opinie
oceny

Przyjemna angielska komedia romantyczno-erotyczna. I nic więcej.

Lekka komedia obyczajowa o perypetiach damsko-męskich w scenerii angielskiej prowincji. Pozytywne kino, w wielu miejscach zabawne, jednak w kilku również irytujące (ale to kwestia subiektywnego odbioru).

Angielska komedia? Nie przepuszczę.

Nie wiem, co myśleć o tym filmie. Niby przyjemna komedia z pięknymi zdjęciami, ale to chyba trochę za mało jak na Muranów. Coś za dużo ostatnio tych wpadek.

Mocno 'takie sobie'. Przyjemne, ale do szybkiego zapomnienia.

Nieźle,inteligentnie,ZABAWNIE.Ciekawy dobór bohaterów i ich jakże różnych osobowości borykających się ze swoimi słabościami.Obraz sielanki na angielskiej prowincji zostaje skutecznie zakłócony przez długie nogi Tamary.Zostaje uruchomiona męska fantazja na temat jej nóg i nie tylko.Komedia pomyłek,okraszona tragikomiczny wątkami(śmierć przez stratowanie rozpędzonego bydła)powoduje,że film ogląda się przyjemnie i się nie dłuży(111 min.).Dla mnie całkiem dobre kino bez specjalnych ambicji na dzieło

Najjaśniejszym punktem tego filmu jest Jessica Barden jako Jody Long – rozbrajająca, postrzelona psychofanka perkusisty zespołu Swipe – Bena Sergeanta. Gdyby nie ona, film byłby totalną porażką. Jako komedia zawodzi, jako romantyczna rozczarowuje, a jedyny dramat polega na tym, że człowiek widzi na liście płac takie nazwiska jak Stephen Frears i Alexandre Desplat, ale nie czuje ich wkładu w końcowy efekt. Desplat odwalił chałturę (myślałby kto, że jego pozycja w światku filmowym jest na tyle mocna, że nie musi przyjmować takich zleceń, albo że jest takim geniuszem, że nie potrafi skomponować przeciętnej muzyki), Frears źle dobrał scenariusz i nic z niego nie wycisnął. Miło było popatrzeć na Gemmę Arterton, a jeszcze milej na Luke’a Evansa, ale ładne widoki nie są w stanie pokryć niedostatków scenariusza i zrekompensować nudy. Odpowiedź na pytanie, czemu dałam aż 5/10, znajdziecie w pierwszym zdaniu tej recki. Jeśli warto było zmarnować prawie 2 godziny, to wyłącznie dla tego wątku.