Obsada:
-
Víctor Clavijo
Alejandro
-
Mariana Cordero
Rosa
-
Eduard Fernández
Lucio
-
Juan Galván
Nico
-
Ana Cuevas de las
Raquel
-
Daniel Casadellà
Emilio
-
Elvira de Armiñán
Clara
-
Marilo Muñoz
Widow
-
Vicente Romero
Marcial
-
Pepe Salas
Don Miguel - the Priest
-
Sebastián Haro
Sergeant Atienza
-
Antonio Dechent
Urbano
-
Alejandro Muñoz
Josema
-
Miguel Zurita
Damián
Niesamowity klimat grozy, którą się wyczuwa na długo, zanim się coś złego zaczyna dziać. Prawie monochromatyczna kolorystyka i specyficzna muzyka wzmacniają jeszcze to wrażenie. W dodatku to wszystko filmowane jest w przedziwnej scenerii, na pustkowiu albo w jakichś industrialnych szczątkach budynku, dookoła beton i metal. Ten film trochę mi przypominał te lepsze japońskie filmy grozy. Jest przykładem, jak można zrobić taki film bez rzezi, strzelanin, pościgów i epatowania krwią i mięsem.
Po całkiem udanym początku, miałam nadzieję na znacznie więcej niż oferował w tym filmie Gutiérrez. Zaletą filmu jest odrealniony, specyficzny, pełen niepokoju i bezsilności w obliczu nadchodzącego końca świata klimat, piękne zdjęcia w sepii, muzyka, gra zrozpaczonej, gotowej zrobić wszystko Mariany Cordero i nieszczęśliwego Victora Clavijo. Zaczątki niezłego kina psychologicznego, z czasem niestety ustępują miejsca thrillerowi i na tym poziomie film nie zachwyca, a końcówka wydaje się troszkę doklejona na siłę. Szkoda, bo początek był obietnicą czegoś znacznie lepszego.