Zama (2017)

Aguirre, śmiech boży

Nawet w standardach slow cinema wyczekiwane dzieło Lucrecii Martel wydaje się bardzo statyczne i powolne, ale ten niespieszny rytm daje niepowtarzalną szansę całkowitego skupienia się na fascynującym bohaterze “Zamy” i ironicznej przewrotności świata, w jakim przyszło mu egzystować. Boskiego piekła, z którego człowiek chce się uwolnić i uciec, ale próbując to uczynić, pogrąża się w totalnej beznadziei. Diego de Zama ...