Aleksander Żabczyński

(1900 - 1958) – należał do najpopularniejszych polskich aktorów okresu dwudziestolecia międzywojennego. Jego ojciec był zawodowym oficerem najpierw w armii rosyjskiej, a następnie w polskiej(później generałem WP). Aleksander postanowił pójść w jego ślady, jako oficer służył w armii polskiej do roku 1921, a po demobilizacji rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W tym czasie odkrył swoją prawdziwą pasję – teatr i aktorstwo. O swojej fascynacji tak mówił po latach: "Każde przedstawienie teatralne było dla mnie objawieniem. Aktorów uważałem za ludzi z innej planety i kiedy po raz pierwszy zetknąłem się z nimi, doprawdy nie wiedziałem, co mam mówić".