Profil użytkownika Ja

Gladiator nawet nie usiłował być filmem historycznym. To kino czysto rozrywkowe, tak mocno związane ze starożytną historią jak "Tylko dla orłów", albo "Parszywa dwunastka" z losami drugiej wojny światowej. Istnieją przecież dwa nurty kina historycznego. Jeden historię traktuje z przymrużeniem oka, drugi natomiast ma do przedstawienia pewne wartości dydaktyczno-publicystyczne. Ów drugi typ filmów ma sens tylko wtedy, jeśli temat jest na tyle świeży, że wciąż oddziałuje w jakiś sposób na życie społeczeństwa.

Nie ma dłużyzn. Przedstawienie 40-minutowego fragmentu filmu w piętnaście skończyłoby się powtórką z Popiełuszki, który tempo trzymał szybkie i dlatego spodobał się chyba tylko licealistom. Egzaltacji też za dużo w Nilu nie znajdziesz(poza samą końcówką). Jest za to prawda i ostra, bardzo ostra krytyka aparatu państwowego, czego oczekuje od każdego filmu poświęconej tematyce historycznej z zakresu lat 1945-1989, a co dostaje wyjątkowo rzadko. Wypada mi tylko wyrazić żal, że tłumy ciągną lub tłumy

W tym wypadku Gilliam też już zadeklarował w którymś z wywiadów, że jeśli kinowego dystrybutora nie znajdzie, wyda Doktora Parnassusa na DVD za własne pieniądze. No dobra, Gilliam sobie poradzi, bo siedzi na kasie. Ale co z młodymi, nieznanymi szerzej twórcami, którzy mają talent, ale nie mają pieniędzy i nazwiska? Jedynym wyjściem pozostaje chyba Sundance, ale nawet zwycięstwo na festiwalu rozgłosu im nie zagwarantuje. W Europie sytuacja młodych jest dużo lepsza, ale Europejczyków z kolei ja

Rzeczywiście, już poprawiłem. Dzięki. Buffy też mi się tak kojarzyła (właśnie przez ten wszechobecny kicz), ale teraz przymierzam się do drugiego podejścia, żeby opinię zweryfikować. Podobno Whedon często eksperymentuje tam z formą, np. tworząc odcinki nieme. Choć z drugiej strony - to siedem sezonów. A jeszcze obiecałem sobie odświeżyć iksfajlsy...