Profil użytkownika Pilotka
Sęp (2012)
Nikt, może za wyjątkiem hurra optymistów, nie spodziewa się, że nakręci się u nas film sensacyjny godny konkurencji z często dysponującymi wysokim budżetem amerykańskimi tuzami. Jednak skoro już reżyser
Pewnego razu w Anatolii (2010)
Na tureckim, zapomnianym przez czas pustkowiu, w oceanie nocy jadą kolumną samochody, a w nich policja, prokurator, doktor i oskarżeni o morderstwo. Pośród szalejącej burzy i ciemności szukają miejsca
Drogówka (2013)
Warszawa. Spowita szarością, brudna, tonąca w roztopach stolica jednego z najbardziej skorumpowanych na świecie krajów, miasto wiecznie spieszących się, zirytowanych ludzi, załatwiających szemrane interesy,
Ostatnia miłość na Ziemi (2011)
Wyobrażałeś sobie kiedyś jak to jest, kiedy traci się wszystkie zmysły? Kiedy kawałek po kawałku w zawrotnym tempie niknie świat, to co znasz i kochasz? Kiedy zaciera się pamięć o tym, jak pachnie świeżo
Wstyd (2011)
Na temat "Wstydu" na Filmasterze są już recenzje, więc nie ma sensu ich powielać, a to zaledwie parę zdań o moich odczuciach.
Jest z tym filmem problem, bo ma wiele elementów, za które ceni się kino.
Supermarket (2012)
„Supermarket” Macieja Żaka to trzymająca mocno w napięciu, budząca wewnętrzny sprzeciw historia o zwycięstwie korporacyjnego systemu nad jednostką. Momentalnie, wraz z pikającą bramką, zwiastującą kradzież,
Miłość (2012)
Zamknięte drzwi mieszkania w starej kamienicy, a za nimi intymny, powolny dramat śmierci, znakomicie, delikatnie, z artyzmem prowadzony wprawną ręką austriackiego reżysera. Michael Haneke stworzył „Miłość”,
Pokłosie (2012)
"Pokłosie” to nie pozbawiony rażących uproszczeń, usprawiedliwionych ramami konwencji, naszkicowany grubą kreską thriller z elementami westernu, czasami gdzieś na pograniczu horroru, inspirowany tragicznymi
Kobiety bez mężczyzn (2009)
Świat, który przedstawia w filmie „Kobiety bez mężczyzn” fabularna debiutantka Shirin Neshat, jeśli go odrzeć z baśniowego pierwiastka jest przygnębiający, poraża rozpaczą niespełnienia i upokorzenia.
Holy Motors (2012)
Właściwie dlaczego oglądamy filmy, czego w nich poszukujemy, czy prawdy, a jeśli tak, to czym ona jest? A może jednak iluzji, kuglarskiej sztuczki za pomocą której choć na moment będziemy mogli poczuć
Wiedźma wojny (2012)
Istnieją pęknięcia w materii świata, które porażają absurdem, zwłaszcza wtedy, gdy w wojenny horror uwikłane są te najbardziej niewinne z istot - dzieci. Okrucieństwo świata, w którym płacze się do środka,
Wymyk (2011)
Polska umęczona kinematografia przyzwyczaja nas powoli do mocnych historii, które szarpią emocjami i które zabija niekiedy brak niuansów, zbytnia dosłowność. Greg Zgliński, reżyser „Wymyku” zgrabnie wytrąca
Prawdziwe męstwo (2010)
Zaiste, dobrego westernu nie warto oglądać bez kowbojskiego kapelusza, a ja jestem takowego szczęśliwą posiadaczką, jeśli zaś chodzi o butelczynę whisky, no cóż, nie zabrałam jej tylko dlatego, że jako
Kolorowe wzgórza (2010)
Rozpostarta wśród południowoamerykańskich plenerów Kolumbia jest zarzewiem nieustannych konfliktów między grupami paramilitarnymi a komunistyczną partyzantką. Przemoc i zbrodnia, bratobójcza krew na rękach
Niebo, piekło... ziemia (2009)
Takich filmów jest wiele, przemykają pospiesznie, niemal bez śladu, ciesząc oko obrazem w trakcie seansu. „Niebo, piekło,...ziemia” oniryczna opowieść o kobiecym dojrzewaniu, uwodząca kompozycją podwodnych
Jestem miłością (2009)
W utkanym z pięknych momentów „Jestem miłością” Luci Guadagnino z dużego ekranu spływa wiotko niczym baletnica przewidywalna historia z rozświetlonych słońcem rajskich ogrodów północnych Włoch i udekorowanych
Noi Albinoi (2003)
„Śmiej się z tarapatów życia, będziesz tego żałował; płacz nad nimi, będziesz także tego żałował; śmiej się czy płacz z tarapatów życia, będziesz i tego i tego żałował; albo się będziesz śmiał, albo będziesz
Joanna (2010)
Oglądając dramat Feliksa Falka czułam jakbym schodziła po schodach, przy których nie ma poręczy, w nieznaną otchłań piwnicy, a z każdym kolejnym, chwiejnym pod wpływem strachu krokiem jej głębia wydawała
Białe szaleństwo (2009)
Utknęłam niegdyś w kinie w śnieżnej przestrzeni o minusowej temperaturze, na surrealistycznej, powalającej pięknem krajobrazów Północy. Zewsząd otaczała mnie magia pokrytych olśniewającą baśniową bielą
Na krawędzi nieba (2007)
Lubię filmy z pogranicza światów, styku kultur, które wnoszą odrobinę egzotycznej nuty w moją europejską codzienność. Przykryte woalem poprawności politycznej media zazwyczaj tendencyjnie nakreślają dylematy