Wyśnione miłości
Yilmaza w Cihangir, części Stambułu zamieszkiwanej przez celebrytów, kochają wszyscy. Nie jest to miłość bezinteresowna. Młody mężczyzna pracuje jako diler. Nie tylko dba o dostarczanie narkotyków, ale też potrafi bawić się z bohemą. Sprawić, że czas będzie upływał przyjemnie. Uczucia, którymi klienci darzą Yilmaza zostają jednak wystawione na próbę, kiedy władza uderza w sprzedawców, a diler zostaje bez towaru.
The List of Those Who Love Me Emre Erdoğdu to przede wszystkim historia o awansie. Yilmaz pochodzi z biednego osiedla. Od Cihangir różnie go nie tylko poziom zamożności, ale też związany z nim styl życia czy, patrząc nieco szerzej, kultura. Diler ma prawo myśleć o sobie jako o ważnym członku klasy kreatywnej. Yilmaz potrafi odnaleźć się w środowisku bohemy, wypracować odpowiedni styl. To dzięki niemu jest akceptowany w artystycznym środowisku, które może się odcina od lokalnego mieszczaństwa, ale podobnie jak ono opiera swoją pozycję na zamknięciu i tworzeniu własnych kodów w kontrze do otoczenia. Mężczyzna zawdzięcza swój status charyzmie, umiejętności słuchania, ale też okazywania radości z bycia razem. To wszystko doskonale pokazał Halil Babür, odtwórca głównej roli, zdobywca zasłużonej aktorskiej nagrody na festiwalu w Stambule.
Narkotyki znajdują się w centrum The List of Those Who Love Me, jednak traktowane są jak fakt społeczny, a nie przedmiot oceny. Nie jest to moralitet, który bierze za cel pokazanie, że przyjmowanie substancji psychoaktywnych szkodzi. Krytyka nie została wymierzona też w przestępczy charakter produkcji i dystrybucji narkotyków. Emre Erdogdu przyjmuje postawę osoby niedyskutującej z chemią, bardziej interesuje go to, co ludzie z nią robią. Jeżeli narkotyki są w jakiś sposób niebezpieczne, to przede wszystkim dlatego, że funkcjonują na obrzeżach oficjalnego systemu. Społeczna szara strefa przechodzi między klasami, naruszając opartą na dystynkcji strukturę władzy. Nie bez powodu walka z narkotykami rozpoczynana jest przed wyborami. Daje ona rządzącym nie tylko polityczne paliwo, ale pozwala zawalczyć z grupami, dla których prawo i porządek nie są najwyższymi wartościami.
Filmowi Emre Erdoğdu patronuje twórczość Martina Scorsese i nie chodzi wyłącznie o widoczny w kilku ujęciach plakat Wściekłego byka. Awans poza oficjalnym systemem to jedna z ulubionych historii tego reżysera. The List of Those Who Love Me uwspółcześnia ją, dostosowując nie tylko do realiów, ale też obowiązujących standardów medialnych. Dlatego inna jest tu narracyjna ekonomia. Reżyser Snow buduje niektóre sceny wyłącznie dla wizualnego efektu. Zdjęcia Emre Tanyıldıza są zmysłowe i zrealizowane z dużym przywiązaniem do szczegółów. Filmowi Emre Erdoğdu udaje się nie tylko zapewnić przyjemność z oglądania bez przesadnego wdzięczenia się do widzów, ale też opowiedzieć o człowieku z klasy ludowej z empatią, bez zbędnego oceniania.
Film prezentowany w ramach Konkursu Głównego 25. Festiwalu Filmowego w Tallinnie