Don't be afraid. I'm going to give you the choice I never had

Wow. Taka była moja pierwsza reakcja po obejrzeniu ‘wywiadu z wampirem’. Tyle czasu żyłam w błogiej nieświadomości, że nikt nigdy nie stworzył dobrego filmu o wampirach. No może nie tyle dobrego, bo, np. ‘Dracula’ Coppoli jest niesamowity. Jednak w dzisiejszych czasach wampiry kojarzą się niestety tylko z Edwardem i dziewczynkami sikającymi na jego widok. Wydaje mi się, że wmawianie dzieciom, sorry, młodzieży, że wampiry błyszczą się w słońcu i zakochują się w ludziach jest, nie tyle śmieszne co żałosne. No ale nie skupiajmy się na zmierzchu bo szkoda na to życia. Nikt nigdy nie zagłębiał się aż tak w mentalność wampirów jak Neil Jordan. W niesamowity sposób nadał Louisowi ludzkie uczucia, tym samym robiąc z niego najbardziej wyjątkowego z wampirów. Jest wrażliwy i opiekuńczy. Opiekuje się okrutną małą Claudią, którą najpierw uratował przed pewną śmiercią. Dla mnie, jednak, postać Lestata jest bardziej interesująca. Nie wiem jak to się dzieje, że zawsze czarne charaktery są dla mnie bardziej ciekawe. Lestat jest taki jaki wampir być powinien: zły, zawzięty, żądny krwi, nie dba o nikogo ani o nic. Jest tak tajemniczy i okrutny, że po prostu nie da się go nie lubić. A co jest najlepsze, jest po prostu nie zniszczalny. ‘Wywiad z wampirem’ jest filmem, który po prostu trzeba zobaczyć.