Synecdoche, NY

'Synedoche, NY' jest filmem dla ludzi o mocnych nerwach. Autor filmowego scenariuszaCharlie Kaufman (Eternal Sunshine of the Spotless Mind, Being John Malkovich, Adaptation), w swoim rezyserskim debiucie, po raz kolejny ogniskuje sie na temacie absurdalnej zagadki ludzkiego istnienia. Ekranowy obraz, niczym zwierciadlo, daje postrzegajacemu mozliwosc doswiadczenia ulotnej rzeczywistoci. Dla jednych bedzie to wizja calkiem wyrazna. Dla innych widok bedzie popekany lub wypaczony niczym w jarmarcznym Domu Krzywych Luster. Przy czym wypatrywane przez nas odbicie zyje tu swoim wlasnym istnieniem, calkiem podobnym do egzystencji poszukiwacza.

Pisarz sztuk Caden Cotard (Phillip Seymour Hoffman) "bierze" udzial w swoim zyciu, ktore w wiekszosci rozwija sie nie po jego mysli. Zona pisarza, Addie (Catherine Keener), oraz jej nimfomanska przyjaciolka (Jennifer Jason Leigh) uciekaja od Cadena wystraszone jego placzliwie-neurotycznym charakterem. Niezawodna Samantha Morton gra role teatralnej bileterki, milosci Cadena tragicznie nie spelnionej prawie az do konca filmowej opowiesci. Szczeka widza opada jeszcze nizej kiedy pojawiaja sie podstarzale sobowtory pisarza oraz bileterki.
Film ten jest kolejnym autobiograficznym scenariuszem Kaufmana pokazujacym psychiczna katorge trwania przyslowiowego "tworcy", ktore podobnie jak zycie kazdego z nas zlepione jest mniej lub bardziej niewaznymi szczegolami. Przykladem moze byc niewzruszona postawa Cadena na widok kokietujaco wyeksponowanej nogi jego psychoterapeutki. Nogi obrzmialej, i z odgniotkami.

Synecdoche, NY. - niczym wspolczesna wersja pietnastowiecznej moralizujacej sztuki 'Everyman' - drazy tunele niedoleznego porozumienia ze Stworca. Tunele niejednokrotnie slepo zakonczone. Film podobnie jak konopiasta mnogosc jego pomyslowych rozgalezien, kilkukrotnie nabiera szybszego tempa, calkiem niczym "drugi oddech" palacza ciagnacego gleboka chmure z tlustego skreta.

Hotel Detective