MŁODOŚĆ W AŁMATACH

Czy Farkhat Sharipov stanie się eksportowym reżyserem dla kina z Kazachstanu? Są ku temu duże szanse. Ze swoją poprzednią fabułą zwiedził już kawał świata, zdobywając nagrody na mniejszych festiwalach. 18 KILOHERCÓW od triumfu w Warszawie rozpoczyna swoje filmowe życie. To produkcja, w której doskonale widać, jak mocno Sharipov zakorzeniony jest w realiach miejsca, z którego pochodzi, ale także jak świadomym jest reżyserem, wyczulonym na uniwersalną, filmową estetykę, która ma na wielu poziomach przemawiać do różnorodnej publiczności.

18 KILOHERCÓW to portret młodości, umiejscowiony w szarej codzienności blokowiska w Ałmatach lat 90. Z jednej strony rodzinny dom - bardzo zwyczajny, ale też pozbawiony bliskości i czułości. Z drugiej - romantyczna fascynacja tym, co zakazane i niebezpieczne. Towarzystwo lokalnych zbirów, narkotyki, zabawa bez kontroli. W końcu trzeba będzie zmierzyć się z konsekwencjami nastoletniej beztroski. Sharipov w filmie buduje zarówno twarde, realistyczne obrazy epoki, ale to oniryczne elementy dodają mu wartości i odrobiny niezwykłości. To, o tyle ważne, że 18 KILOHERCÓW to film banalny i przezroczysty, który nie budzi żadnych większych emocji. W dodatku irytujące jest, jak próbuje wzbudzić podskórne skojarzenia z ikonicznym dla lat 90. TRAINSPOTTINGIEM, powracając do charakterystycznego, muzycznego motywu Underworld, który nieodłącznie kojarzy się z filmem Danny'ego Boyle'a. Farkhatowi Sharipovowi raczej nie brakuje pomysłów i reżyserskich umiejętności. Mając już spore doświadczenie, musi po prostu jeszcze popracować nad własnym stylem i językiem, co pozwoli mu tworzyć kino mocniejsze, bardziej wymowne i po prostu ciekawsze.